Doğanın buyuk bir kısmı mahvedildi. Ağacların ve taşların ruhları yerlerinden sokulup alındı, bu ruhlar daha sonra insanların peşine duştu. Cunku gidecek başka yerleri yoktu.
"...Dışarıdaki ayak sesleri once yavaşladı, sonra hızlandı. Bir hayvana ait olmazlardı, cunku cok gurultuluyduler. Bir insana ait olmak icinse fazla hızlılardı. O tuhaf hışırtı eşliğinde cadırın etrafında donup durdular. "Korkuyorum," diye fısıldadım, sesimdeki şaşkınlık fark edilmeyecek gibi değildi. Korku titreşti, kalp atışlarımla birlikte damarlarıma yayıldı. Jacey omzumu kavradı, ben de onun elini tuttum. Ne kadar sure oylece, uyku tulumlarımıza sarılı, birbirimize kenetlenmiş halde durup karanlığın icinden gelen ağıtı dinlediğimizi bilemiyorum. Jacey'nin duşuncelerini duyabiliyordum:
Ve yarın bu cadırda olu bedenlerimizi bulacaklar."
Baskı Yılı : 2012