Yirminci yuzyılın ilk yarısında, Kahire; varlıklı, dul bir kadın: Ain hanım. Şımartarak buyuttuğu oğlu İzzet, arkadaşı Hamdun, ikisinin de Âşık olduğu guzel Bedriye ve bahtsız Seyyide; butun bir mahalle ve o mahallede Mısır'ın saklı yuzu. Necip Mahfuz, Aşk Zamanı'nda okurunu umutsuz bir aşkın cevresinde orduğu entrikalara, yeraltı orgutlerine, ortunmeye mahkûm kadınların cesaretle adım attığı tiyatro ve gosteri dunyasına goturuyor. Gercekleşmeyecek hayallerin peşinde koşan, yolunu tesaduflerle oren ve kendi tercihi olan yalnızlığın icinde avunmaya calışan amacsız ve hedefsiz İzzet, en yakınlarının kaderini değiştirecek adımı attığında bu secimin yalnız onlara değil kendine de ihanet olduğunu cok sonra anlayacaktır.
Kulupteki odasına kapanıp hayatını gozden gecirmeye başladı. İlk kez değildi, ancak duyguları altust olmuştu. Onceleri boşluktan bunalırdı, fakat sonra o boşluğu inanmadığı bir işle doldurmuştu. Doldurmamış mıydı? Oysa İzzet ne tiyatro adamıydı ne de gece kulubu ona goreydi. "Omrumde yaptığım işler bir şeylerden, arzuladığım şeylerden ya da intikam duygularından kacış oldu hep," diye geciyordu zihninden. "Beni yoldan ilk cıkaran annemdi, tamamen iyi niyetle hareket etmişti oysa. Boyle şeyleri anlama ya da sindirme yeteneğinden yoksunum. Tek istediğim biraz huzur. Kendimle barışık olmaya ihtiyacım var."
Sayfa Sayısı : 133
Baskı Yılı : 2011