Tarama buyuk olasılıkla watasi

Hayata ilişkin kaybedişler, buyuk başlangıcların donuşudur. Ardından soluk soluğa terk edilmişlik duygusu; icinde huzun gecen bir tren gibi. Yollların belirsizliğinde kendini raylara teslim edersin. Nereye kadar mı? Aslında raylardan cıkmadığın surece emniyettesin.
Sonra en başa donersin.
Aslında yolculuklardan artakalandır yazı. "Hayat tecrubelerin butunudur." diye iddia edersin. "Ama hayır!" diye karşı cıkarabilir yazar. "Bazen yaşamak istediklerini de yazabilirsin."
Giyotinli bir labirent tam karşında... Konu belli: 'Giyotinli Labirent."
On beş oykuden oluşan bu kitap oldukca oznel, ve ama bir o kadar da nesel bazı anlatım iceriyor. Aslında butun bunlara oyku demek de pek yerinde değil, cunku anlatım o kadar ilginc ki bazı yerlerde oyku kurgusuyla makalenin birbirine karıştığını hissedersiniz. Otomatiğe alınmış bir tufek gibi, sozcukler ardı ardına patlıyor: Ben kimim, neyim, neredeyim, ne yapıyorum, herkes ne yapıyor, sonrası ne olacak? Butun sozcukler yerini buluyor mu? Bu da oldukca oznel.
Arif Kaptan boyle yazmış. Sen nasıl yazardın? (Arka kapak)

Link kontrol edildi, onaylandı.