"Sabahları sokakta duruyor, sırtımı binaların duvarlarına dayayıp kaldırımda koşuşup oynayan cocuklara bakıyor, onların yanına varıp onlarla beraberce oynayasım ve sevinesim geliyordu. Fakat kendilerini urkutmemek icin ancak uzaktan seyredebiliyordum. Gene de onlara bakarken kalbimin en derin bir yerinde hayattan busbutun kopmadığımı hisseder ve gozlerimi kapatıp uzak Kırım'ı, Gurfuz'u gorurdum. Evet, orda. Dedemin, babamın kemikleri gomulu toprakta. Yalnız orada. Doğduğum topraklarda. Oranın goğu altında, Oranın insanları arasında hayat butun sıcaklığıyla beni bekliyordu sanki. Ve işte iki gun once yılbaşı gecesi herkes mutlu, herkes şen ve mesut, yeni yılı karşılarken ben ac ve donuk, Sovyet Elciliğinin taş merdivenleri ustunde durdum. Ruslar nezaketle karşıladılar beni ve iki gun sonra Kırım'a donebileceğimi bildirdiler..."

Link kontrol edildi, onaylandı.