DEDEM ADEM YILDIRIM'IN KURTULUŞ SAVAŞI ANILARI

Yıl 1921
Anadolu duşman kuvvetleri tarafından kuşatılınca, Mustafa Kemal, Turk Ordusu'nu, Sakarya Irmağı'nın doğusuna cekmiş. Burada 1.5 yıl genel bir taarruz icin, hazırlık yapmış. Bu hazırlıklar sırasında şehirlerden, kasabalardan, koylerden, Mustafa Kemal'in cağrısına uyarak gelen binlerce genc varmış. Bunlardan birisi de, dedem Adem Yıldırım'mış. O zamanlar henuz 19 yaşında olan dedem 1.90' a yaklaşan boyu ve sırım gibi vucuduyla gozunu budaktan sakınmaz, korkusuz, mert, yiğit bir koy delikanlısıymış. Ordugahta gecen ilk gunler, yuruyuş talimleri, silah tutuş, kullanış ve atış calışmaları derken, gunlerden bir gun Mustafa Kemal yanında kurmay subayları olduğu halde yenice oluşturmaya calıştığı Turk Ordusu'nu denetime cıkmış.

Dilerseniz bundan sonrasını dedem anlatsın:
O gun oğle vakitleriydi. Geniş ovada pek cok alay, tabur, boluk, Mustafa Kemal Paşa tarafından teftiş ediliyordu. Paşa, eseri olan Turk Askeri'ne sağ elini hic indirmeden selam vererek geliyordu. Arada bir, Merhaba asker, diyor, biz de sağ ol diyorduk. Ben uzun boylu olduğum icin, boluğun başındaydım. Mustafa Kemal Paşa Hazretleri geldi tam onumde durdu. Merhaba asker, dedi. Biz, sağ ol, dedik. Yuzunu bize dondu. Rahat, dedi. Biz de, tufeklerimizi indirdik. Rahat pozisyonuna gectik. Bir metre kadar onumdeydi. Bir an goz goze geldik. O deniz mavisi gozleri, inanılmaz etkileyici bakıyordu. Sanki her an insanın ustune atılacakmış gibiydi. Gozlerim karardı, başım dondu. Rahat pozisyonunda olmam beni kurtardı. Kabzası yere dayalı tufeği sıkı sıkı tuttum, dayandım ve yere duşmedim. Aradan bunca yıl gecmesine karşılık o celik bakışları hic unutmadım.

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx xxxxx

O yıllarda Yunan Ordusu Anadolu iclerine doğru ilerliyordu. Adem Yıldırım, Yunanlının geldiğini duyunca koydeki genc, cocuk, kadın, ihtiyar kim varsa toplayıp koyun ilerisindeki dağa goturmuştu. Orada koyluleri emin bir yere gizledikten sonra, elinde mavzeriyle geri donerek, ağacların arasına saklanıp, koyu seyre dalmıştı. Acaba Yunan askerleri koyde ne yapacaktı?

Adem Yıldırım az sonra kendi evinden feryatlar duymaya başlamıştı. Evde neler oluyordu?
Yunan askerleri, koyun zenginini yakalamışlar ve konuşturmak icin, işkence ediyorlardı:
- Soyle Turko, altınlar nerede?
Yunan askerleri, acımadan elleri, ayakları bağlı adamı evdeki ocağın icinde yanan odun ateşine doğru suruyordu.
- Konuş Turko, altınları nereye sakladın?
Zavallı adamın ayak parmakları ve bilekleri yanmıştı. Yunan askerleri, onu daha da ateşin icine itiyordu.

Bu arada Adem Yıldırım sesinden tanıdığı koyun zengininin yurek parcalayan feryatlarına dayanamamış ve evin yanındaki tarabalığa tufeğiyle iki el ateş etmiş. Tufekle ateş edildiğini duyan Yunan askerleri, Turk askerleri geliyor zannedip, kacıp gitmişler. Bunun uzerine Adem Yıldırım eve gelmiş ve yarı beline kadar ateşte yanmış ve olmuş olan adamı ateşin icinden cıkarmış.
Daha sonra olayı oğrenen ve cok uzulen zengin adamın karısı evlerinin ahırına, toprak altına gizledikleri bir teneke altını, Ankara'daki Mustafa Kemal Paşa'ya ulaştırılmak uzere, Turk subaylarını teslim etmiş.

Ben cocukken, her yıl yaz tatilinde bir haftalığına koye giderdik. Dedem her gidişte gercekten yaşadığı bu olayları bana anlatır ve Serdar, yaz bunları, derdi. Ben de, merak etme, dede, mutlaka yazarım, derdim. İşte, bu hikayeler, dedemin bana anlattığı hikayelerdir. Dedemi son olarak on uc yaşındayken gormuştum. Tam otuz yedi yıl sonra bu anıları yazmak nasip oldu. Umarım okuyanlar, Mustafa Kemal Ataturk'u ve Cumhuriyeti cok severler. Ataturk'un devrimlerine sahip cıkarlar ve savaşın ne kadar acımasız olduğunu anlarlar. Kurtuluş Savaşı kolay kazanılmadı. Sevgiyle kalın.


Yazan: Serdar Yıldırım