Tarihin ilk cağlarından bu yana devlet başkanlarının ceşitli mesleklerden kişilerle sofrada oturup tartışma geleneği yarattığını biliriz.Eski Yunan’da unlu filozaf Eflatun,oğrencileriyle tarihe “Diyaloglar” diye gecen tartışmalarını “Akademia”da yapardı.Burası,Atina’da bir felsefe okulu durumuna getirdiği evinin bahcesi idi.Eflatun da tıpkı hocası Sokrates gibi burada oğrencileriyle gunun sorunlarını aklın ve bilimin ışığında tartışırdı.Boylece gerceklere,iyiye,guzele,doğruya varmanın yolları aranırdı.İşte ATATURK’un sofrası da bu nitelikte bir sofra idi.

Yakup Kadri Karaosmanoğlu bir yazısında şoyle der” ATATURK’un sofrasından hepimizim ruhunda ve dimağında nice derin,tatlı ve ibret verici anılar,yaşama ve insanlığa dair,nice değerli dersler kalmıştır.”

ATATURK’un sofradaki sozleri,felsefesi,yol gostericiliği,fıkraları,vecizeleri gercekten bir hazine idi.Bu sofrada esen hava sevgi,vefa ve arkadaşlıktı.Burada ilim,sanat,kultur,nesnel goruşler,gerceklikler,idealler yer alırdı.Ulke sorunları,geleceği,cozum bicimleri aranırdı.Gonul sohbet ister,kahve bahane şiirinde olduğu gibi,M.KEMAL icin de amac,tartışmalardı;iyiyi doğruyu bulmaktı.Akla yol acmaktı.Sofra ve icki ise bir aractı.Gece yemekleri bazen muzikli oluyor,ceşitli sanatcılar konser veriyordu.

Kara tahta,tebeşir,silgi ve kutuphaneden gelen kitaplar,sofranın bir parcası idi.

ATATURK,boğazına duşkun,cok yiyen bir insan değildi.Kendisi bir konuşmasında ziyafetlerde cok yemek yenmesini tasarrufa aykırı bulduğunu ve bunun sağlığa zararlı olduğunu soylemiştir.

Sofradan genellikle doymuş olarak değil,ac kalkarmış

Sarhoşluktan hic hoşlanmadığı soylenmektedir.

Sofrada uzun sure oturmak geleneğini ATATURK’te gormekteyiz.Bugun cağdaş ulkelerde insanlar,sofralarda uzun zaman oturmaktadırlar.Tartışırlar,eğlenirler,iş hallederler. ATATURK de yapmıştır.Sofrayı O,ulke sorunlarını cozumlemede bir arac olarak kullanmıştır.