Pierre Renouvin - 1.Dunya Savaşı ve Turkiye 1914-1918, Orgun Yayınları, İstanbul 2004.

Hareketin komutasını elide tutan Amiral Carden, gemiler Canakkale Boğazı'nda toplanıp da bombardımana başlar başlamaz; Turk istihkÂmlarının tahrip edilebilmesi icin karaya asker cıkartmanın zorunlu olduğunu kavramıştı. Daha deniz hareketini, karadan bir hucumla desteklemek soz konusu değildi, fakat işgal icin yeteri kadar kara kuvveti getirtmek gerekiyordu. Boylece İngilizlerle Fransızlar bu hareketi yalnız yuruteceklerdi. 10 Mart gunu Boğazın en dar yerine kadar sokulup beş gun surekli olarak istihkÂmları bombardıman eden denizciler kendi olanaklarıyla başarıya ulaşamayacaklarını anlamışlardı: "Gelibolu Yarımadası'ndaki topcu kuvvetlerinin temizlenmesi gerekir" diyorlardı. Kitchner, Canakkale'ye bir piyade tumeni gondermeye razı olarak bir ulke dışı birliği kurdu. Donanma, karşısında bulunduğu gucluklerin farkında olduğu halde Winston Churchill'in baskısı ile 18 Mart'ta var gucuyle savaşa girişti ise de yenildi ve gemilerinin ucte birini kaybetti. 18 Mart bozgunu, eğer başlangıctaki duşunceye bağlı kalınsaydı, bu seferden vazgecilmesini gerektirirdi. Ama insanların gucsuzluklerini itiraf etmeleri olası mı? Butun İslam dunyası Turklerin zafer kazandığını oğrenirse yerinden oynardı.


**Yukleme bana ait.

Format PDF. Boyut (12.7 MB). 788 Sf.

ISBN: 9789757651321