?Alman Romantizminde Sanat Eleştirisi Kavramı?, Benjamin?in 1919?da Bern Universitesi?ne sunduğu doktora tezidir. Erken romantiklerin sanat eleştirisi konusundaki goruşlerine odaklanan bu eser, eleştirel kuramın temel metinlerinden biridir ve gunumuzde de pek cok calışmaya konu olmaya devam etmektedir. Benjamin, modern eleştiri kavramının temellerini, 1800?lerin başlarında Schlegel ile Novalis?in attığına inanır. Erken romantikler, eleştiriyi başlı başına sanat eseri mertebesine yukseltirler:
Eleştiri, bir eserin yorumlanması değil, tamamlanmasıdır; beğeniye bağlı bir yargılama değil, eserdeki hakikatin acığa cıkarılmasıdır. Benjamin?in tezinde, romantizmin daha yaygın olarak bilinen gec safhaları ile erken romantikler arasındaki farkları okuyoruz: Deha kultune ve doğa tapınısına karşılık, Kant?ın ve Aydınlanma?nın mirası olan eleştirel bir uyanıklık ve nesnellik. Sanatın, dolayısıyla eleştirinin hakikatinin bulanıklaştığı gunumuzde, Benjamin bizi ikisinin de haysiyetini korumaya cağırıyor.