Deneyin bilimsel bilginin kazanılmasındaki rolunu orneklendirmek icin secilmiş yirmi deney. Aristotales'in civciv embriyolojisini, Theodoric'in gokkuşağını anlama cabaları; Pasteur'u her okul kitabında anlatılan buluşuna goturen raslantılar, Jacob ile Wollman'ın genetik maddeyi keşfetmesi, anlatılan yirmi deney arasında. Deneysel bilimin romantik yanını da unutmamış Rom Harre: "Umarım bunlar insanın becerisi ve dehasının ornekleri olarak okunur, her deney kendine ozgu ozelliği ile bir sanat yapıtı gibi gorulur" diyor. Yazar, her bilim adamının ozet bir yaşam oykusunu veriyor, her calışmayı tarihsel bağlamına oturtuyor, deneycilerin yontemlerini ve buluşlarını yine onların sozcukleriyle anlatıyor. Dolaysız anlatı yaklaşımı, acıklamalarında anlaşılır olmaya gosterdiği ozen, canlı uslubu bilimsel buluşun heyecanını paylaşmamızı sağlıyor. Harre, deneylerin secimindeki olcutleri şoyle sıralamış: Un, tarihsel onem, zerafet, yontemde ekonomiklik, bilimsel bilginin kazanılmasını gostermeye yatkınlık.