Batı?nın egemen tahayyulunde, Ortacağ şarkiyatcılığından kalma stereotiplerle beslenen İslÂm imgesi, bir zamanlar Batı uygarlığı karşısında bir tehdit olarak algılanan komunizmin yerine gecmiş durumda. Batılı temsillerde mezhep catışmaları, namaz goruntuleri, geri kalmışlık manzaraları ve derin bir irrasyonalizm etrafında şekillendirilen ?İslÂm? tasavvuru, yuzlerce yıllık bir tarihi olan, birbirinden cok farklı toplumlarda cok farklı bicimler almış bir dini, yekpÂre bir ?kultur? haline getirerek radikal bicimde otekileştiriyor. Bu otekileştirme bir ucta ırkcılığa, diğer ucta farklılığı fetişleştiren kulturel goreciliğe davetiye cıkarıyor. Batı?nın otekisi ile, İslÂmcıların ?sahih İslÂm?ı arasında sıkı bir alışveriş olduğunu, birbirlerini surekli beslediklerini goruyoruz. Elinizdeki kitap, sırf başlığıyla bile, gorunurde birbirinin hasmı olan bu uc taraf -zenofobi, egzotizm, İslÂmcılık- arasındaki suc ortaklığının eseri olan ?İslÂm? kategorisini parcalama, tarihe geri getirme ve bağlamlaştırma cabasını temsil ediyor. İslÂmlar ve Moderniteler, İslÂm?ın ?oz?unu tespit ettiğini iddia edip bu oze donme cağrısında bulunan koktendincilerin ?sahihlik? iddialarının altında yatan Batılı romantik mefhumları da bir bir acığa cıkarıyor. Televizyon haberlerinin, ?Ortadoğu uzmanları?nın, silahlarını doğrultacak bir duşman bulamadığında ekonomisi cokenlerin her gun zihinlerimize nakşettiği karanlık İslÂm imgesine karşı ?İslÂmlar?ı telaffuz eden Aziz al-Azmeh, Batı?nın şarkiyatcı ve kulturelci soylemi ile İslÂmcıların koktendinci soylemi karşısında curetkÂr bir ses.