Hasan Uysal'ın kendi kişiliğine uygun bir uslubu var. Ciddi ama şakacı. Muzip ama saygılı. Kendisini bile alaya alabilen bir ozguven. Oğretmekten cok sezdiren bu yazıların uslubu, bana oyku tadı veriyor. Anıların, gozlemlerin arasında olayların kendi kurgusu, yazarını fazla zorlamadan oyku kurgusuna yol acıyor. Olayların karşısındaki bilinc, zekÂnın sezgiyle buluşmasını hazırlarken, bu durum, Hasan Uysal'da hic de saf olmayan bir coşkuya, buradan da ictenliği evriliyor. Coşku ve ictenlik. İşte Haşan Uysal'ın yazılarını okunur kılan ve bu yazılarını benzerlerinden ayıran ozellik. Nerden kaynaklanıyor bu, okurken daha iyi anlıyorsunuz; Yaşamak, yaşamak, yaşamak... Coşku ve ictenliğin gri kavşağında, Hasan Uysal'ın ufkunda buluşalım diyorum. Cağrım bu.

Ahmet Telli