Alain Badiou, Sonlu ve Sonsuz, cev. Murat Erşen, MonoKL Yayınları, Haziran 2017, 61 s.
[Arka kapaktan]
Şairleri ve muzisyenleri dinlemek gerekir, sonluluğumuzun cekiciliğinde yaşamak gerekir, ruzgÂrla, denizle, oyunlarla, kahkahalarla, eğlencelerle, danslarla; ama zaman zaman da filozofları ve matematikcileri dinlemek ve duşuncemizi sonsuza ulaşmak icin bir yay gibi germek gerekir. Cunku bu sonsuza, tam da Cantor'un "sonsuz bir kume, sonsuz bir sayı olan omega vardır" dediği gibi, duşunce yoluyla bir hedefe varırcasına erişiriz. Bu ikisine; sonlunun sevincine ve sonsuzun gucune sahip olursak, mutluluğa kavuşacağımıza inanıyorum. Mutluluk her zaman, sonlu ve de sonsuz olan bir şeydir.
*
Sonsuz karşısında geri cekilmemiz şaşırtıcı değil ve bu şekilde tanınan sonsuz karşısında geri cekilme eğilimindeyizdir. Pascal'ın dediği gibi: "Sonsuz uzayların sessizliği beni korkutuyor". Bir urkuntu, bir korku var, zira sonsuz, sonucta bizim sıradan varoluşumuzun otesinde yer alıyor. Aynı zamanda da, bu bir şeyin bedeli ya da karşılığıdır. Her zaman sıradan hayata yerleşmeye razı olmak ile, yaşamda en azından bir kere, titreyerek de olsa sonsuzla karşılaşmak arasında bir dengedeyiz.
Alain Badiou
Alıntıdır • PDF-cs • 539 KB
