Yanı başında yukselen Nişantaşı’nın konak ve apartmanları nasıl gorkemli bir zenginliği yansıttıysa, Teneke Mahallesi’nin kulubeleri de aynı olcude gorkemli bir yoksulluğa ev sahipliği yapmıştır. 19. yuzyılın sonunda kurulan ve 1980’lerin ortalarında yaşanan buyuk donuşum sonucu ortadan kalkan bu mahalle, en temel ihtiyaclarını dahi guclukle karşılayabilen yoksul hanelerin yaşam alanı olmuştur.


Egemen Yılgur, etnik ve sosyal yapısını 1950’lere kadar muhafaza eden mahalle sakinleriyle yaptığı goruşmeleri temel alarak, mahallenin farklı etnik gruplarına donuk onyargılara, 1950 sonrasındaki gocle karmaşıklaşan nufus yapısına, yoksulluğun etnik ayrımları ortadan kaldıran birleştirici etkisine dair carpıcı bir tablo sunuyor. Yılgur’un yaptığı araştırma mandıracılık, bostancılık, arabacılık, hurdacılık, leblebicilik, duğun muzisyenliği, sepetcilik, kalaycılık, kurdancılık, olu yıkayıcılık, şerbetcilik, karaborsa bilet satışı, yanmış komur toplama, yoğurtculuk, iple diş cekme, seyyar berberlik, kurşunculuk, halk hekimliği gibi enformel sektorden işler ya da fabrika işciliği yapan mahalle sakinlerinin kendine ozgu yoksulluk bicimini, yani “teneke mahalle yoksulluğu”nu farklı yonleriyle ele alıyor. “Nişantaşılılaşma” surecinde en alt gelir grubunda yer alan mahalle sakinlerinin mahalleden ayrılmak zorunda kalmasıyla gelen cozulmeyi ve yabancılaşmayı da inceleyen bu calışma, idari mekanizmaların devreye girmediği bir kentsel donuşum surecinin bile ne denli “yıkıcı” olabileceğini gosteriyor.



Yayın Tarihi: 20.10.2012
Yayınevi: Kitap

Aranabilir PDF + 15 MB

Mediafire