Kendi kafasıyla duşunen, kendi varoluşuna herhangi bir duşunce veya inanc ortaklığında destek aramayan kişi, bu tutumunun bedelini yalnızlıkla odemeye hazırdır. Yalnızlık onun ozgurluğudur. Felsefe yapılan her yerde ozgur insanlar olmuştur. Filozof, başkalarıyla ortaklığı, ancak, kendi beninde gorduğu insanlıkta bulur.

Yaşıyor oluşumuzdan, belli bir yaşama bicimine sahip olmamızdan oturu felsefe yapıyorsak, yazdıklarımız yaşam sorunlarımızı karşılamalı, cozumlerini vermese de onlara tanıklık etmeli. Kendisiyle ilgilenmemizi isteyen bir toplumda ve bir dunyada yaşıyoruz. Oyleyse bakışımızı, her şeyden once, kendi toplumumuza cevirmeliyiz, dunya butununu gozardı etmeksizin.

Ne olduğunu kendi adının soylediği felsefece, yani bilgelik sevgisi, bu anlamını taşıdığı her durumda daima etik bir tutum icinde olmuştur. İnsana ilişkin her sorunu, alınan tavır belirler Buna gore tavrın insandan yana olması gerekir. Ama hangi insandan yana? Bir tutum, buradaki insana yarıyor, şuradikene yaramıyorsa, buradakine de yaramıyordur. Kendisinden yana olunana "her yerdeki insan", kendisini butun insanlardan sorumlu gorendir.

Link kontrol edildi, onaylandı.