Terry Eagleton bir başyapıt niteliğindeki bu kitabında, trajedinin ve tragedyalar tarihinin siyasal bir analizine girişiyor. Dramadan edebiyat ve felsefeye, dinden teoloji ve antropolojiye kadar disiplinlerarası geniş bir alanda gezinen bu eleştirel calışma, antik cağ bereket kultleri ve kurban ritimleriyle modern cağ devrimleri arasında bağlantı ve kumelenmeleri acığa vuran radikal bir guzergÂh yaratıyor. "Acı"yı ortak bir anlam değişkeni, ortak olanın paylaşımını sağlayan ve farklı yaşam bicimlerinin diyaloga girebileceği bir "dil" olarak tanımlayan Eagleton, kulturcu ve tarihselci "kibir" ve goreliliğe karşı, insanın tursel, varoluşsal doğasına ickin sureklilikler temelinde trajik sanatı, insanda kısıtlı, kırılgan ve yavaş işleyen şeyi aydınlatıcı bir bağlama yerleştiriyor. Antik cağ tragedyaları, kutsal metinler, modern cağ roman gelenekleri ve modern, postmodern kulturel donuşumler arasında bu bağlamın izlerini suren Eagleton, Hıristiyanlıktan Marksizm'e ve varoluşculuğa, Hegel'den Beckett'e, tragedya sahnelerindeki trajik kahramanlardan Holocaust'a ve gercek hayat trajedilerine, demokrasiden faşizme ve sosyalizme uzanan ornekler eşliğinde onemli sorular sorarak, bunları tartışmaya acıyor: Hakiki bir nesnellik paradigması, epistemolojik değil, etik mi olmalıdır? Bir tur-beden olarak insanın zafiyeti, kırılganlığı, sınırlılığı ve savunmasızlığı radikal politikanın bir engeli değil, tam aksine bir guc kaynağı olabilir mi? Kiri, deliliği ve sucluluğu bedenleştiren gunah kecisindeki sistemi donuşturecek tekinsiz guc nedir? O nicin devrimci bir temsilin tohumlarını taşır? Sembolik duzenin taleplerini reddeden ve tam bir olumde-yaşam arafına sapmış olan Lear'lar, Oidipus'lar, İbrahim'ler, Antigone'ler neyi temsil eder ve bu temsilin gunumuz dunyasındaki anlam ve karşılığı nedir?
Sayfa Sayısı : 391
Baskı Yılı : 2012
