"Osmanlı İmparatorluğu’nun son yuzyılı, kendi tarihsel, toplumsal ve siyasal dinamikleriyle Batı dunyasının toplumsal, siyasal ve edebi modernliğinin etkileşimiyle bicimlenen benzersiz bir donemdi. Bu donemde, Osmanlı tebaası farklı milletler kÂh kendi dillerinde, kÂh farklı alfabelerle ama Turkce olarak, yeni edebi turlerde eserler vermeye başladı –bir başka deyişle yeni edebiyatlar oluşturdular. Yine bu donemde Osmanlı İmparatorluğu’ndan koparak kurulan ulus devletler, soz konusu edebiyatlardan kendi dillerine ait olanları, modern ulusal edebiyatlarının tamamen kendine ozgu başlangıcları olarak kabul ettiler. Bu bakış, aynı ortamda doğarak gelişmiş edebiyatların butunluğunun ve dinamizminin goz ardı edilmesine yol actı. Orneğin Turkiye’de, Tanzimat edebiyatı deyince, sadece Osmanlı Turkcesinin Arap harfleriyle yazılmış orneklerinden oluşan bir kulliyatın hatırlandığı –değil başka dillerin, Karamanlıca ya da Ermeni Harfli Turkce orneklerin bile bu edebiyatın bir parcası olarak gorulmediği– bir tur “ulusal edebiyat” anlayışı hÂkim oldu. Benzer anlayışlar Osmanlı toprakları uzerinde kurulmuş diğer ulkelerde de benimsendi. Bunun sonucu olarak donemin edebi ortamındaki ortak yapılar goz ardı edildi ve Osmanlı donemindeki bu edebiyatların bir butun olarak algılanması imkÂnının onu tıkandı.Bu eser, Tanzimat donemi edebiyatlarını dilsel ve edebi alışverişlerle zenginleşmiş ve ceşitlenmiş bir butun olarak ele alan yaklaşıma bir katkı olarak, cağımızın edebiyat eleştirmenlerinin ve tarihcilerinin calışmalarından derlendi. İki kuşaktan 15 yazarın 16 makalesini iceren bu derlemede Osmanlı İstanbulu’nda ikamet eden topluluklarda ve dillerde modern edebi kulturlerin oluşumu, ilk defa yan yana vekarşılaştırmalı bir perspektifle mercek altına alınıyor."

İş Bankası Yayınları, 1. Baskı, 2014