?Bu kadar cirkinleşen ve kimliğini kendi elleriyle tahrip eden şehirler bende memleket hissi değil, ofke ve ofkeden yorgun duşunce de acıma ve teessuf hissi uyandırıyor. Memleket hissi ile koklere bağlılık arasında bir korelasyon olsa gerek. Bir butun olarak ulkeme bağlıysam da koklerime bağlı değilim. Cunku koklerimin nerelere uzandığından habersizim. Koklerinin sızladığını duymayan insan nasıl bir memleket arar ki kendine?? Kendi şehir arşivini acıyor Ayfer Tunc. Biraz, bu memleketin doğal ve toplumsal coğrafyasını hor kullanışımıza diz doverek... Biraz Adapazarı, biraz Karasu, biraz İstanbul? ?Memleket nere? sorusunun cevabını veremeden ? butun memlekete merakî? Memleket duygusunda bir gezinti; ?memleket insanıyla? yarenlik eden hikÂyeler? ?Cerkez gelinlerinin hurmetkÂrlığı, Bulgar muhacirlerin calışkanlığı, Boşnak kızlarının guzelliği? Arnavutların inatcılığı, Lazların siniri, Abhaz erkeklerinin tembelliği, Gurcu kadınlarının huysuzluğu?? Taşra bandosu, Buyuk Carşı?daki fotoğrafcı, kadınlar hamamı, mesire yeri? Yengeler, gelinler, refakatciler? Citlenen aycekirdeklerinin gurultusuyle yazlıkcılar? ?Sakarya Nehri?nin kıvrılarak genişlediği manzaraya karşı rakı?? Yemekte mutlaka evvela corba? Piknik tup, ?iyi? cay, sonsuz sohbet? Dere tepe duz giden, kapı kapı gezen, halis muhlis hikÂyeler?
Refik Halit Karay?ın 1919?da yayımlanmış Memleket HikÂyeleri?ne selamla.
Ayfer Tunc?un teferruatcı, goren ve dinleyen kaleminden?
Sayfa Sayısı : 279
Baskı Yılı : 2012