Mircea Eliade - Kutsal ve Dindışı
Her zaman aynı esrarlı sahne soz konusudur: "Tamamen farklı" birşeyin, bizim dunyamıza ait olmayan bir gerceğin, "doğal", "dindışı" dunyamızın ayrılmaz parcası olan nesneler icinde acığa cıkması.
Cağdaş batılı, kutsalın acığa cıkmasının bazı bicimleri karşısında belli bir rahatsızlık duymaktadır: onun, bazı insanlar icin kutsalın taşlarda veya ağaclarda acığa cıktığını kabul etmesi zordur. Oysa soz konusu olan bizatihi taş ve ağaca tapınma değildir. Kutsal taş, kutsal ağac, taş ve ağac olarak tapınma nesnesi değildirler; onlara tapınılmaktadır, cunku onlar birer kutsal tezahurudurler, cunku onlar artık ne taş, ne da ağac olan, ama kutsal olan, "ganz andere" olan birşeyi "acığa cıkartmakta"dırlar.