İstanbul Cocukevi ve Tuzla Cocuk Kampı (namıdiğer ‘Kamp Armen’), Anadolu’dan İstanbul’a gelen kimsesiz, yoksul cocuklar icin yalnızca birer yuva olmakla kalmamış, onlara, ‘yitip gitme’ tehlikesine karşı, hayata kimlikleriyle tutunup geleceğe yurume imkÂnı sunmuştu. Kamp Armen’e Giden Yol, Cocukevi’nin ve Kamp Armen’in kuruluşundan kapatılışına uzanan ceyrek yuzyıllık bir sureci, bu ozverili ve kolektif cabanın başmimarı olan Hrant Guzelyan’ın sade ve samimi uslubuyla aktarıyor. Guzelyan, ‘artakalanların hikÂyesi’ni anlattığı bu otobiyografik calışmayla, Turkiye’nin yakın tarihinin gizli kalmış noktalarından birine ışık tutuyor.

“Bazen, komşulardan bazıları yuruyuşe cıktıklarında, iceri girme hakları olmamasına rağmen grupca gelir, bize selam verme bahanesiyle kampı gezerlerdi.

Genellikle “Bu cocuklar nereden geldiler?”, “Burada Ermenice mi oğreniyorlar?” gibi sorular sorarlardı. Salonun demir kapısının uzerine, binanın tam alnına yerleştirdiğimiz o kocaman, rengÂrenk harflerle yazılmış tabelayı dikkatle incelerlerdi:

‘ARMENAKLAR, ARMENUHİLER
KAMP ARMEN’E HOŞGELDİNİZ’

Bu satırları bir cumartesi gunu, kartonlardan kestiğim harflerle hazırlamıştım. Ertesi sabah, Getronagan Korosu sahil yolundan kampa gelecekti. Koro uyeleri, salona doğru yurudukleri sırada bu yazıyı goreceklerdi. O yazı senelerce orada durdu; ta ki Gayrettepe Emniyet Mudurluğu binasında beş kişi, bana gozlerim kapalı halde işkence edene dek...”

Yayın Tarihi: 25.03.2016
ISBN: 9786056601132
Yayınevi: Hrant Dink Vakfı
Sayfa Sayısı: 120


Aranabilir PDF + 4.67 MB

Mediafire