Paris Komunu, Fransa’da iki bucuk aya yakın iktidarda kalmasına rağmen sosyalizm tarihinin onemli bir deneyimini oluşturmaktadır. Louise Michel, icinde aktif olarak yer aldığı Komun’e ve ardından yaşanan yirmi beş yıllık bir surece tanıklık etmemizi sağlıyor. Michel bu tutkulu hikÂyede, once hapsedilip ardından Yeni Kaledonya’da on yıla yakın bir sure surgun edilmesine neden olan dramın butun onemli anlarını gunu gunune anlatıyor:



Kendimi savunmak istemiyorum, savunulmak istemiyorum, diye haykırıyordu Louise Michel; butun kalbimle sosyal devrime katılıyorum ve butun eylemlerimin sorumluluğunu ustleniyorum, onları cekincesiz kabul ediyorum. Beni generallerin infazına katılmakla sucluyorsunuz, buna şoyle cevap vereceğim: Onlar halkın uzerine ateş acmak istedi; boyle emirleri verenlerin uzerine ateş acmakta tereddut etmezdim.



Paris yangınına gelince, evet, ona katıldım, Versailles istilacılarına alevden bir barikat kurmak istiyordum; hicbir suc ortaklığına girmedim, kendi icimden geldiği gibi hareket ettim.



Savaş konseyi olduğunu iddia eden, yargıclarım olarak davranan fakat af komisyonu gibi kendini saklamayan sizden istediğim şey, kardeşlerimizin olduğu Satory Alanı’dır; toplumdan uzaklaştırılmam gerek, size bunu yapmanız soylendi. Peki! Vali haklı. Mademki ozgurluk icin atan her yureğin yalnızca biraz kurşuna hakkı var, ben de kendi payımı istiyorum. Yaşamama izin verirseniz, intikam diye bağırmaktan vazgecmeyeceğim ve kardeşlerimin intikamını af komisyonunun katillerinden isteyeceğim.



İfşaatlarının zenginliği ve doğruluğu, Komun ve aktorleri hakkındaki bu metni olağanustu bir belgeye donuştururken, uslup ozellikleri ve gucu ise bu dokunaklı tanıklığı klasik politik edebiyat seviyesine yukseltiyor.



Ceviri: Şule Ciltaş

Yayın Tarihi: 20.11.2015

ISBN: 9786053140467

Yayınevi: Ayrıntı

Sayfa Sayısı: 336







Aranabilir PDF + 6.11 MB

Mediafire