Henuz onaltı gunluk evli iken Kızıl Ordu saflarında 2. Dunya Harbine katılmak uzere cepheye giden Baymirza Hayit, vatanına ve ailesine ancak elliiki yıl sonra donebilecektir. Donduğunde akrabalarından birkac kişiyle, varlığından haberdar olduğu oğlu Bekmirza bir yıl once olmuştur. Acılar, ihanetler ve cetin mucadelelerle dolu bu hayatta onu ayakta tutan tek şey, herhalde inanmış bir adamın dervişce gulumsemesi olsa gerektir. Boyle soyluyor Hayit'in sevgili dostu G. won Mende'nin eşi Koro won Mende. Ve devam ediyor... "ne zaman Mirza bey aklıma gelse onu hep gulerken hatırlarım. Onu başka şekilde duşunmem mumkun değil. Ve oyle sanıyorum ki onu hayatta tutan bu gulumsemesidir. Kendine yabamcı olan bir ulkede elli yıl yaşadı. Bu onun icin cok zor olmalıydı ama, o icten gulumsemesiyle sadece kendi ayakta kalmadı, aynı zamanda umitsizlik icinde olan dostlarına da bitmez bir destek ve yaşama gucu verdi."

Turan Kultur Vakfı, 2000

ALINTIDIR