1 Ekim 1971 Cuma, Mamak
Baba,
Sana mektup yazmaya soz vermiştim. Aslında daha once yazamamam tembelliğimden oldu. Bugun savunmamız bitti. Mahkeme kararı 9 Ekim'de acıklanacak. Benim icin bu kararın fazla bir onemi yok. Onemli olan tarihin vereceği karar. Gecmiş olayları tekrar duşundum ve şimdiye kadar gorevimi yaptığıma iyice emin oldum. 1947'nin Şubat 28'inde başlayan hayatım mutlaka sona erecek. Bu şimdi sona erse de fazla onemli değil. Onemli olan inandığım dava icin yaşamak. Yoksa hicbir şey yapmadan yaşamak, sadece yaşamak, yarım solunan havadır. İnandığım bicimde yaşadığım şimdiye kadar. Elimden gelse tekrar aynı bicimde yaşardım. Neyse bu kadar felsefe yeter. Sen nasılsın? Carşamba gunu senden sonra ağabeyim geldi ziyaretime... 6 Kasım'da erteleniyormuş, cok sevindim bu habere...
Hamdi ne yapıyor? Mahkemede onu gorunce bayağı şaşırdım. Epeyce boy atmış. Buradan okul durumunu sordum Hamdi'nin... Soyle ona mutlaka okulu bitirsin ve bunu sene kaybetmeden yapsın. Bana bakmasın. Ben bitiremediysem senin de dediğin gibi tembellikten değil, uzerime duşen devrimci gorevi başarmak icin gerekti bu. Anneme gelince, onun cok uzulduğunu biliyorum. Ama ona uzulmemesini soylemek de imkansız. Sen teselli et onu. Sen de kendini cok yıprattın, ben ve kardeşlerim icin... Benim fakulteyi bitirmemi cok istedin. Ama boylesi benim icin daha iyi oldu. Her ne kadar beni bu yaşa sen getirdin, ama unutmaman gerekir ki, vatana karşı namus borcum var. Onun icin bu borcumu odedim ve şimdi ic rahatlığı icindeyim. Neyse şimdilik hoşca kal.
Deniz Gezmiş
Sayfa Sayısı : 351
Baskı Yılı : 1999
