Jean-Pierre Vernant ve Pierre Vidal-Naquet, Eski Yunan’da Mit ve Tragedya, cev. Sevgi Tamguc-Reşat Fuat Cam, Kabalcı, 2012, 579 s.




[Arka kapaktan]
Mitlerin mantıki bir kavrayışla algılanmasın kokleri yeni cağda başlamamıştır; tersine, antikitenin başlangıc tarihine kadar uzanır. Neredeyse IV. yuzyıldan beri duşunurler “mit ve tragedya” uzerine kafa yormuşlar, onların arka planında yatan gerceklik ve mantıksallığı bir anlamda anlamaya calışırken bir anlamda da hesaplaşmaya calışmışlardır.

Ortacağ resmi, muziği ve edebiyatı, imparatorlukların tekeline gecen tektanrılı dinlerin icinden ve dışından her fırsatta paganca bir karşı koyuş ile mitolojilerin sevimli, bizden ve erişilebilir tanrılarını ve efsanelerini tekrar tekrar işlemiştir. Kilisenin skolastik mitsizleştirme calışmaları ise, sadece mitlerin ve tragedyaların alanının daha da genişlemesi ve onların felsefenin de alanına girmesiyle sonuclanmıştır.

Şimdi mitler ve tragedyalarla hesaplaşmanın --XXI. yuzyılda bile-- bittiğini soylemek cok zordur. Ne kadarı gercek ne kadarı duştur bilinmez; ama bilimin mantık duvarlarına carpıldıklarında bile etkilerinden bir şey kaybetmeyen mitler ve tragedyalar, tamamen o coğrafyanın yapısına ve kulturel gelişimine uygunluk gostererek tekrar tekrar uretildiler.

Ama Ege Denizi’nin iki yanında kÂh mavi koylarda kÂh yeşil ormanlarda hÂl sesleri duyulan, golgeleri denize duşen, fenerleri gemicilere yol gosteren, yaktıkları ateşleri hÂl sonmeyen efsaneler, onların bugun de aramızda olduklarının kanıtıdır.


Alıntıdır • PDF-cs • 7.48 MB

Gizli İçerik:

Gizli içeriği görmek için mesaj yazmalısınız.

* * *
Yazarların sitede mevcut diğer kitapları;