Osmanlıların sağlık anlayışlarının ve tıbbı kullanma bicimlerinin daha once tasavvur edilenden cok daha karmaşık olduğunu ileri suren bu kitap, Osmanlı tıp sistemin uc farklı gelenekten beslendiği tezinden hareket ediyor: Vucut sıvılarını esas alan Antik Yunan geleneği, halk tıbbı ve dini tıp. Bunlar birbirleriyle, egemenlik, meşruiyet ve mesleki başarı icin rekabet halindeydiler. Aynı zamanda birbirleriyle bilgi ve becerilerini ve sağlık ve hastalığa dair bazı temel anlayışları paylaşıyorlardı. İnsan bedeninin mahiyeti ve bu dunyadaki yeri gibi temel kavramlar hakkındaki tıbbi, hukuki ve teolojik tartışmalar karmaşık ve derindi. 9. yuzyıldan itibaren tekÂmul etmeye başlayan ve İslam dunyasındaki ceşitli tıbbi sistemler tarafından paylaşılan Arap-İslam tıbbından cok şey almış olmasına rağmen, Osmanlı tıp sistemin insanlık ve onun sosyal orgutlenmesi hakkındaki temel varsayımları Osmanlı toplumu ve kulturune dayanıyordu. Osmanlı tıp geleneğini duşunsel ve sosyal acıdan diğerlerinden ayrı kılan ozgun vecheleri vardı. Bu ozgun nitelikler, bahsi gecen geleneklerin Osmanlı İmparatorluğu’nda yerelleştirilmesi surecinin bir sonucuydu. Osmanlılar, kulturlerinin diğer vechelerinde olduğu gibi tıp alanında da eski geleneklere dayanıyor ve bunları kendilerine ozgu bir hÂle getiriyorlardı. Bu noktadan hareket eden calışma, Ortadoğu tarihinde şimdiye kadar ihmal edilen iki onemli alan olan Osmanlı tıbbı ve Osmanlıların hastalık deneyimlerine yoğunlaşarak Osmanlı tıbbına ilişkin bilgi ve anlayışımızdaki boşlukları doldurmaya calışıyor. Miri Shefer-Mossensohn, Tel Aviv Universitesi Ortadoğu Tarihi kursusunde oğretim uyesi.

Ceviri: Bulent Ucpınar
Yayın Tarihi: 03.02.2014
ISBN: 9786051051215
Yayınevi: Kitap
Sayfa Sayısı: 313

Aranabilir PDF + 7.4 MB

Mediafire