Dinin ozel yaşam sınırları icine cekilmiş olması modern dunya icin bir kazanc gibi gorunurken, 1970?li yıllarda, yalnızca Kuran?la amel etmek isteyen, Allah yolunda cihat emreden ve İslam devletini kurmak icin savaşan birtakım siyasî gruplar ortaya cıktı. 1979 yılında, İran İslam Devrimi?yle doruğa ulaşan ilk dalgadan sonra, sosyalist ozlemlerin gerilemesinden de cesaret alan İslamcılık, muhafazakÂr Suudî Arabistan ile İran arasında amansız bir ustunluk yarışının yaşanmakta olduğu butun İslam dunyasında yaygınlaştı ve her yerde catışmalar doğurdu. Ozellikle Mısır ve Cezayir?de radikal dinci gruplar gittikce tırmanan şiddet hareketlerine giriştiler; bu da onları halktan uzaklaştırdı. Batı ulkelerini de icine alan bazı carpıcı yukselişlere rağmen, 1990?ların ikinci yarısından itibaren, Turkiye?den Endonezya?ya, Mısır?dan Cezayir?e ve Avrupa kentlerinin varoşlarına kadar her yerde acık bir gerileme başladı. Bugun her şey, postislamcılığın vaktinin dolduğunu ve Musluman toplumların Batı dunyasıyla henuz bilinmeyen birtakım butunleşme modelleri ureterek modernliğe adım atacaklarını gosteriyor.

Bu kitabında Gilles Kepel, İslamcı hareketi değişik boyutlarda (tarih, kultur, toplum) inceleyerek, İslamcılığın yirmi beş yıllık bilancosunu cıkarıyor.


Sayfa Sayısı : 543

Baskı Yılı : 2001

Link kontrol edildi, onaylandı.