Şimdiye dek Abdulhak Hamit, Tevfik Fikret, Ahmet Haşim, Nazım Hikmet, Orhan Veli, Edip Cansever ile Metin Eloğlu'na ilişkin geniş ve başka şairlere il işkin dar kapsamlı birtakım incelemeler yazdım. Boylece, aşağı yukarı, yuzyıllık bir sure icinde ortaya cıkmış Tanzimat, Servet-i Funun, Fecr-i Ati, Toplumcu Gercekcilik, Garip, İkinci Yeni gibi akım ya da takımların onde gelen şairlerini değerlendirmeyi denedim. Fakat yedi yuzyıllık halk şiiri mizin hicbir şairi ustune bir calışma yapmadım. Oysa, eskiden beri, halk şiirinin onemine inanıyordum. Nitekim, gecen yıl hazırladığım Turk Halk Şiiri adlı henuz basılmamış kitabıının başında şoyle demiştim:
"Halk kulturu, ulusal kultur un en onemli, en verimli kaynaklarından biridir. Halk şiiri ise bu kaynağın en etkin, en yaygın kollarındandır. Bundan oturu, halk yığınları onu yuzyıllarca gozu gibi korumuş, kulaktan kulağa ve kuşaktan kuşağa aktararak bugunlere getirmiştir. Fakat gecmişte Osmanlı yoneticileri ve aydınlarınca, o, hep hor gorulmuş, golgeye itilmiştir. Neyse ki, Cumhuriyet doneminde -uluslaşma sureciyle birlikte- gitgide değeri kavranmaya başlanmıştır. Gelgelelim, bu kavrayış da hala yeterli derinlik ve genişliğe varmış değildir." Alıntı duzenleme 42bin
