Son yıllarda tarihcilikte gelişen farklı yaklaşımlar, farklı kaynaklara yonelme olgusunu da beraberinde getirdi. Bu nedenledir ki daha onceden edebiyat tarihcilerine ve kısmen etnologlara bırakılan mizah araştırmaları artık tarihcilerin de ilgi alanına girmeye başlamıştır. Dolayısıyla mizah ve mizah basını tarih araştırmaları acısından vazgecilemez bir kaynak ozelliği niteliğindedir. Osmanlı mizahı, konu olarak henuz tuketilmiş değildir. Aksine konu, sunduğu zengin malzemeyle araştırmaya acık bakir bir alan gorunumundedir. Yazılarıyla ve karikaturleriyle Osmanlı mizah basını, donemi resmeden bir iceriğe sahiptir. Bu ozellik sayesindedir ki kimi Osmanlı aydınlarının siyasal ve ekonomik pek cok olayı nasıl algıladıklarını ve yorumladıklarını daha sarih bir şekilde gorebiliyoruz. Ayrıca gundelik hayatın dokularına nufuz eden bir bakışla kaleme alınan yazılarda ve karikaturlerde ?sıradan' insanın tarz-ı hayat'ını bulmak carpıcıdır. Cemil Meric'in deyimiyle "dergi ve gazete bir devrin cehresini makyajsız olarak terlik ve sabahlığı ile teşhir eder." Bu yanıyla sosyal tarihin gizli kalmış yanlarının acığa cıkartılabilmesi de mumkundur.
Elinizdeki kitap 1870-1877 donemi Osmanlı mizah basınında yer alan "Şark meselesi", "kapitulasyonlar", "ilk mebus secimleri", "Kanun-ı Esasi", "moda ve kadın", "terakki-i medeniyet" (batılılaşma) gibi temalar uzerinden memleket meselelerine karikaturistlerin ve yazarların bakışını merkeze alarak yapılan ilk araştırmalardan biridir. Diğer bir deyişle doneme damgasını vurmuş Diyojen, Caylak, Hayal, Cıngıraklı Tatar, Kahkaha gibi olgusal malzemelerle doğrudan temas kurarak karikatur ve mizahın zevkli ve renkli penceresinden doneme panaromik bir şekilde bakmayı deneyen bir calışmadır.