Alıntıdır. Duzenleme bana aittir
Batı'nın, Avrupa merkezli duşunuş biciminin Doğu'ya yaklaşımını, Doğu'yu ve bu arada İslam'ı algılayışını Edqard Said'in Orientalizm calışması 70'li yılların sonlarında hayli sarsmıştı. Tum dunya ile birlikte elbette Doğu'yu da kendi değer yargıları ve olcutleri cercevesinde değerlendiren Batılıların oznelliğiyle, onyargılarıyla uğraşan sadece Edqard Said değildi. Orientalizm'den hemen sonra Fransız akademisyen Alain Grosrichard'ın bu calışması da aynı doğrultuda Batı'ya yonelik etkili bir eleştiri ve aynı zamanda bir tur ozeleştiri olarak ortaya cıktı.
1970?lerin sonunda, buyuk olcude aynı konuyla ilgili olmakla birlikte, farklı bakış acılarıyla kaleme alınan, birbirinden bağımsız iki ayrı kitap yayınlandı. İki kitabın yazgıları farklı oldu. Edvvard W. Said?in Orientalism'i (1978) birden başarı kazanıp, İngilizce konuşulan ulkelerde o zamandan beri temel başvuru kitabı olurken, Alain Grosrichard?ın Structure de serail'ı (1979) coşkulu olsa da sınırlı bir hayran kitlesi yaratmış, genel okur kitlesi icinde cok yavaş yer edinebilmişti.1 Sayısız ortuşmelere rağmen, iki kitap alanları, bakış acılan, yontem ve tutkuları yonunden olabildiğince farklıydı. Batı?nın Şark ile ilgili ?fikirlerini? ele alan her iki kitap, bu fikirlerin buyuk olcude onyargılarla, tarafgirlikle ve ideolojik cıkarlarla yuklu bağışlanamaz carpıtmalar oldukları, dolayısıyla sonucta sadece Batı toplumlarımn durumunu sergiledikleri ve Doğu betimlemeleri olarak ciddiye alınmamaları gerektiği inancını paylaşıyordu.
