David Le Breton - Acının Antropolojisi

Sel Yayıncılık 2. baskı Nisan 2010
Turkcesi: İsmail Yerguz
Kitabın Ozgun Adı: Anthropologie de la douleur

Giriş
İnsanların aynı yaralara ya da rahatsızlıklara karşı tepkileri
sosyal ve kulturel durumlarına ve ozel koşullarına gore
farklılık gosterir. Duyarlık eşikleri aynı değildir. Acıya karşı tavır
asla sabit değildir, kendi icinde bir guc taşır, mumkundur
ama kesin değildir. Kimi zaman cok kesin direnişlerin ya da
tersine beklenmedik zayıflıkların belirtisidir ama ozel durumlara
ozgu değişiklikler de gosterir. Bu sosyal, kulturel, kişisel
hatta ortama bağlı değişikliklerin acıklanması icin anatomi ve
fizyoloji yeterli değildir. Acıyla mahrem ilişki acının bireyi etkilediği
anda icerdiği anlama bağlıdır. Sıkıntı ceken insan fizyolojik
tipte kişisel değişmelere itaat eden ozel bir oıgarun pasif
merkezi konumunda değildir. İnsanın kendi kulturunu sahiplenme
bicimi, kendine ait değerler, dunyayla ilişkisinin uslubu
endişe ve sıkıntılarını belirleyen dokudur. Acı her şeyden
once bir durum olgusudur. Deneyim, sozgelimi hastanın rahatlaması
ve huzura kavuşmasında butunuyle mesleki de olsa
cevrenin onemini gosterir. Gecici tedavi servislerindeki gorevliler
dostca birkac sozcuğun ya da alna dokunmanın, hastanın
başucunda durmanın yeterli olmasa da en etkili sakinleştiriciler
olduklarını bilirler. Acı hic kuşkusuz mahrem bir olgudur
ama aynı zamanda da sosyal, kulturel bir olgudur ve
ilişkilere de bağlıdır, bir eğitimin meyvesidir. Toplumsal ilişkiden
kacması soz konusu olamaz