Sanatcıda olsa insanların yureğinin ve bir noktasının olduğunu unutan, sozde dostlar, sozde yazarlar, sozde sozdecikler bakın bir insanı nasıl bir hale getirmişler arkadaşlarım. Tek tesellilerinin; her şeyi Yaradan'ın bildiğinin arkasına sığınacak kadar başka careleride kalmamış ustelik. Yazık gercekten yazık. Artık rahat bırakın Ali-Ayşe'yi hesabını verecek olanlar onlar sizene !
AYŞE OZYILMAZEL'İN KOŞESİNDEKİ YAZISIBana musaade...Nefis bir hava... Ruzgar esip geciyor kollarımdan... Tam karşımda duran zeytin ağacı oyle guzel ki...En cok zeytin ağacını severim ben... Şoyle heybetli bir cınar ağacının altında oturmak hic kısmet olmadı bana...Yaşadığım son bir ayı duşunuyorum; bana verilen armağanı...Kendimi bildim bileli, onlar bir şeyler soylediler bana...Benden gayrı, benim dışımda.Benden olmayan; onların icinde, en karanlıklarında...Kustular bana.Uzerime akıttılar zehirlerini.Herkesin derdi kendine...Herkesin sıkıntısı, uzuntusu kendi ekseninde... "Afrikalı cocuklar da var evladım" lafı teselli olmaz ki yureğe...BENİ SEVSİNLER İSTEDİMMutluluk nedir bilmedim ben...Kısmetimmiş bu ezelden...Yok yok "Acılı adana kıvamına cekeyim de burkayım bileklerini" değil bu sozlerim.Elimde tek kalan şeyim; durustluk, ne edeyim.Birilerini sevdim, inandım...Beni sevsinler, cok sevsinler istedim. Dunyasının merkezi olmak istedim. Cocukluk travması deyin, ne derseniz deyin. Zaten tutamıyorum ben o demeleri...Bizim babamız pek evde olmazdı...40 gun turnelere gider, donmezdi.Atletine sarılıp koklaya koklaya uyurdum. Ağlar dururdum, "Babamı bana verin" diye...Şimdi nereden aklıma geldiyse...İyi bir oğrenciydim. Sınıfta en one oturur, dersi dinlerdim. Cok da arkadaşım yoktu. Toplasan cıkartsan iki, bilemedin uc...Annemle, babam birbirini cok severdi, ortak noktaları pek yoktu ama sofralarımız guzeldi.Evlilik guctu, her şeyi taşımak kadına duşerdi. Universiteye gittim. İletişim bolumune... Okulumu ucunculukle bitirdim. "Babası yaptı" dediler.Babamın kendine merhemi varmış gibisine...İki sene iş bulamadım, ne hikmetse... Şımarık saydılar, "Sosyetik" dediler bana! Sosyete dedikleri kimse?SAVAŞMAKTAN YORULDUMİşte o sosyetik, cekti kapıyı cıktı baba evinden. İş buldu, calıştı. O da gitti, babasına yapıştı. Oysa bana o zor gunlerimde kimse "Bir şeye ihtiyacın var mı?" diye sormadı.Hastalandım, parasızlıktan ilac alamadım. Yayın yonetmenine sırnaşmadığım, mini etek giymediğim icin bir sene maaşıma zam alamadım. Komşumun camdan sepetle sallandırdığı boreklerin tadını asla unutmadım.Cok calıştım, cok yalnız kaldım.Bir adamı sevdim, o..... ilan edildim. Uzerimden kavga etti koca koca adamlar. İşte medyanın kotuluğuyle ilk kez o zaman tanıştım. "Neden ben?" sorusu dort bir yanımı sardı. Bir Allah'ın kulu cıkıp da halimi hatrımı sormadı.Ben yine cırak cıktım.Sonra bir daha, sonra bir daha...Cocukluk aşkımdı muzik. Gun geldi icimden şarkılar cıktı. Yazdım, sildim, tekrar yazdım, sabahlara kadar calıştım. Nasıl da mutlu oldum.Onlar gormek istemedi.Kazandığım her kuruşu muziğe yatırdım. Muzik saftır, temizdir, kalptendir sandım, oyle salağım ki; yine yanıldım.Defalarca gitmek istedim buralardan.Bir kere teşebbus ettim. İzin vermediler. Hesap kapanma sırası gelmeyince, vermezler. Cok pişman oldum.Kederlerden şişman oldum.Hic kutlamadım. Ne başarıları, ne aşkları, ne sevincleri, ne guzel donemecleri...Hep telaş-kaygı miksiydi icimdekiler.Sahteliklerden bıktım. 'Ya sonra?'lardan bıktım.Savaşmaktan yoruldum.Kavuşamamaktan tukendim.BOYLE BİRİNİ GORMEDİMOysa ben kucukken insanları severdim. Kotu soz etmezdim.Zalimleri listelemezdim.Ama ettiler... Beni, benden ettiler.Sevdiğim her şeyi pisletmek istediler. "Onun var da, benim niye yok?" dediler. Neyim varsa... "O kim ki?" dediler. Onlar kimse...Aile istedim, babamı istedim, annemi istedim... Sevilmek istedim, sarılmak istedim, korunmak istedim... Cok gorduler.Ben ne Ayşe'ymişim...Bir gun 'o' cıktı karşıma. Bembeyazlığıyla.Gecmiş ayrı yollardan, getirmişler karşıma. "Al" demişler "Armağan sana". Oyle bir 20 gun yaşattı ki bana, ben boylesini gormedim. Oyle guzel bir insan tanıştırdı ki bana, ben boyle adam gormedim.Oyle bir kalp tanıştırdı ki bana, ben boyle kalp bilmedim.Hemen evlenmek istedik, hic ayrılmamak istedik. 20 gun az geldi onlara... Koskoca yirmi gun az mı?Yaş farkı dolandı dillerine, yaş haddinden aşk yasak mı?Yuva dağıtan kadın oldum.Bize sordular mı?Biz vicdansız mıyız?Biz Allahsız mıyız?Hesap sordular aşkımıza. Hesap sordular mutluluğumuzdan. 'Şarap icen turbanlı kadın' hayalini kuran şuursuz, cumleler kurmaya kalktı hakkımızda.Tarihin sozum ona şanlı adamı; tarihsel zalim yazılar pırtlattı.Biri aşkıma hakkını helal etmemeye kalktı. Aşkımın annesi mi, babası mı? Helal etmek ona mı kaldı?BENİM KOCAM VİCDANSIZ MI?Dost bildiklerim; en mutlu anıma koşa koşa gelip yine koşa koşa bel altından vuran yazılar yazdı. İci sızlamadan, doğacak cocuğunu hesaba katmadan.Baba olunca anlar mı?Benim sevgilim kafeslenecek adam mı?Benim kocam vicdansız, ********* beş para etmez, teneşirlerin paklayacağı adam mı?Siz bizim neler yaşadığımızı, ne yollardan gectiğimizi, neler cektiğimizi sordunuz mu?Siz bizim sevgiye ne kadar susadığımızı bildiniz mi?Arkadaş dediklerim, dost sandıklarım bu muydu?Mutluluğu paylaşmak bu kadar zor mu? "Aman" dediler "Gizleme, anlat gercekleri, anlarlar." "Aman" dediler "Sınır cizme, sırtını donme, kızarlar."Korktum, "Peki" dedim her soylenene.Gelsinler, gorsunler, gorunce bizi doğrusunu anlarlar dedim ama nerede?HÂl saf mıyım, neyim.PİRANALAR GİBİSİNİZ...Dunyalar guzeli kocama bakarken suzuluyor yaşlar gozumden.Hadi ben hep vurulmuşum da ona kıyabilir miyim hic?Ağız tadıyla mutlu olmak yok mu kaderimde?Piranalar gibisiniz be.Vampirsiniz.Olmayın be!Size de yazık! Oturdunuz klavyenin başına yazdınız, cizdiniz. Hic mi insanlıktan nasiplenmediniz?Hic mi haksızlık yapılmadı size?Hic mi yargısız infazlardan dayak yemediniz?Hic mi kendinize donup bakmanın şifasını bilmediniz? Şimdi ben bu satırları yazıyorum ya, haberleri olsa kızarlar bana... "Guclu gorun, gulumse, en guzel elbiselerini giy" derler bana...Kusura bakmayın ben o kız değilim.Ben sahtelerden ve sahnelerden coktan indim.UZUNTUDEN OLEBİLİRİMEvet bu sabah perişanım, evet bu sabah uzuntumden olebilirim. "Bana kanser ol da geber inşallah" diyebilen insanların adına uzuntumden olebilirim.Arkadaş dediklerimin oramı buramı cekiştirip suyumu sıkmasının uzuntusunden olebilirim.Hayatta kocamdan ve uc beş canımdan başka kimsem yok.Kararlar arifesindeyim. Ben bu dunyada yaşarken her gun olecek miyim? Gitmeli miyim?Sevgilimin, kocamın, aşkımın nefesinden başka nefes istemiyorum artık. Onunkinden başka soz duymak istemiyorum artık.Koşeler, sahneler, alkışlar, şohret hicbiri umrumda değil.Ben sadece Ali'mle yalnız kalmak istiyorum artık.Beni rahat bırakın.Bizi bizle bırakın.Hesaplar obur dunyada kapanır, Allah'a emanet olun. Onun her şeyi bilmesi tek tesellimizdir zaten.Yazı aynen boyle diyor meleklerim. Şimdi bu olanlardan sonra memleketi terkederlerse hic şaşırmayacağım.