Şiirlerinde 'duş'e cok buyuk bir yer ayırır Celan. Ayrıca insanı ve doğayı bir yaşam butunu olarak algılar. Bu yuzden deniz, ağ, balık, yelken, kum, cicek, kar, buz, taş, bulut, akşam, gece, ağac (ozellikle kavak), yağmur vb. sozcuklerle oynar ve bunlarla da doğadaki canlıyı ve cansızı gozler onune serer. Sozgelimi bir taş, tıpkı bir buz ya da kum tanesi gibi anorganik yapıya sahip bir nesnedir:insanın karşılaştığı, birlikte yaşadığı cansız ve sert bir nesne. İnsan alnı da aynı sertliği yansıtır. Ağac, kavak ağacı, damarlarında yaşamın gurul gurul aktığı bir doğa parcasıdır. Sevilen kadın ise, Celan'ın şiirinde sac sozcuğu ile somutluk kazanır. Sacların yumuşaklığı ve rengi, belirli duygulara yol acar. Beyaz ya da kul rengi sac, olume yaklaşan birini simgeler. Deniz simgesi ise, yaşam ile hiclik arasındaki cizgiyi dile getirir. Celan'ın şiirini sadece okumak yetmez, onları işitmek bir zorunluluktur. Cunku ritm, genel bir değerlendirmeyle, onun tum ozelliklerine hizmet eder. Sozcuk kalabalığı yoktur. Her sozun anlamı, buyuk onem taşır.

Ceviri:Gertrude Durusoyi Ahmet Necdet
Yayınevi: Broy