Melih Cevdet Anday, Teknenin Olumu, Sander Yayınları Cep Dizisi:20, 1975, İstanbul
Şair, 'Teknenin Olumu' adlı şiirinde, kendisini ummanda bir başına terkedilmiş tekne'yle ozdeşleştirmişti. Derin bir varlıksal sorgulamaydı şiiri kuşatan. Benzersiz bir imge dunyasıyla yukluydu bu şiir. 'Deniz' onun icin 'belleğin en ince hayvanı'ydı. Yalnızlık, 'denizin tek yasası'. Ancak, hayatın tum calkantılarına acımasızlığına; insanın, ruhunun yaşadığı tum kargaşalara rağmen hayatta kalmaya direnen azmi ve hesaplaşması ana ekseniydi şiirin. Ama sonunda olecekti 'tekne'.
Ve yapacak hicbir şey de yoktu.
Aklıma, Melih Cevdet Anday deyince hep ilk bu şiir gelir. Tek tek tum insanlar ve hatta insanoğlu icin yazılmış varoluşsal sırlarla dolu bir belgedir bu. Ve en sonunda 'tekne' olecektir. Tum bunlara rağmen, şiirde bu gerceğin de altını ozellikle cizmiştir: "Butun oluler unutulur, / Yaşayanlar kalır tek başına". Bu tespit de tabii ki yanlış değildir. Ama, oyle insanlar vardır ki, tum bu duşunceye, bu yaklaşıma rağmen, onların birer 'olumsuz' olacağına inanmaktan hic vazgecemez insan. Bu insanların sayısı cok gibi gozukur ama oldukca azdır. Olumsuz olan yapıtlarıdır once. Ama bu yapıtlar aynı zamanda uretenlerin kendisi olduğundan onlar da yaşamlarını okurlarının gonullerinde surdururler.
Evet, Melih Cevdet Anday, bu anlamda bir olumsuz artık......
Orhan Kahyaoğlu'nun 6 Aralık 2002'de Radikal'de yayınlanan ve yukarıda bir bolumu alıntılanan "Teknenin Olumu, Şairin Olumsuzluğu" başlıklı yazısının devamını okumak icin aşağıdaki bağlantıya tıklayınız:
Teknenin Olumu Şiirinden bir bolum
Ruh, şarabı gordu uzumden once
Sut, kan olmak icin devinir
Tohum bildi herkesten once ekmeği
Gun, denizi salıvermeden batmaz.
Ruh, şarabı gordu uzumden once
Ağac ne diye kalktı ciceklendi,
Denize inmesi nedendir?
Mediafire Bağlantısı:
