Yapısal dilbilim, geleneksel dilbilgisi yontemlerinin betikbilimsel (filolojik) ve tarihsel bakış acılı incelemelerine bir tepki olarak ortaya cıkmıştır. Yapısal dilbilim kendi ozeleştirisini yaparak, gunumuz insan bilimleri icinde bir pilot bilim durumuna gelmiştir. Ote yandan, uretici-donuşumsel dilbilgisi yapısalcılığın en belirgin yetersizliklerine care bulmak amacıyla geleneksel duşunceyle, yani felsefeyle yeniden barışmıştır. Dilin ic yapısını, bir başka deyişle, dilin işleyişini ve sonsuz sayıda cumlenin uretimini inceleyen yapısal dilbilim ve uretici-donuşumsel dilbilgisini butunleyici olarak, dilin dış yapılıyla ilgilenen ve sozceleri sozdizimsel cozumleme dışında metin bağlamını ve dil-dışı cevreyi gozonune alan ucuncu bir dilbilim, sozcelem edimbilim, ortaya cıkmıştır. Bu ucuncu dilbilim kuramında Aristo'dan beri bir cıkıp bir kaybolan konuşan, ureten ozne, dilsel etkinlikte soylem boyutunda yerini alır.
Bu inceleme insana ilişkin bilgilerin kazanılmasında dilbilimin oynadığı belirleyici rol konusunda acık ve kesin bir goruş sahibi olmak isteyenlere sesleniyor.