Daha once https://www.meleklermekani.com/magazin/197129-teomanin-aciklamasi-muzigi-birakan-teomanin-basin-aciklamasi-ve-yazisi.html bu haberimizde Teoman'ın muziği bırakacağını acıklamıştık Melek'ler. Teoman https://www.meleklermekani.com/magazin/197129-teomanin-aciklamasi-muzigi-birakan-teomanin-basin-aciklamasi-ve-yazisi.html buradaki acıklamalarından sonra, yeni bir mektup yazdı ve hayranlarına muziği neden bırakmak istediğini ve bundan sonra istediklerini yazdı Melek'lerim.
Buyrun, Teoman'ın son mektubu;
Unlu rock sanatcısı Teoman gectiğimiz hafta resmi sitesinden muziği bıraktığını duyurmuştu.
Aldığı tepkiler sonrasında yeni bir acıklama ihtiyacı daha duyan sanatcı bu kez sevenlerine ikinci bir mektup yazdı.
İşte Teoman'ın yazdığı ikinci mektup;
"Arkadaşlar bir mektup yazdım, hayatım değişti ! Gazeteye, internete bakmıyorum ama herkes bana bunlardan bahsediyor. Tam da benim kactığım şey. Konuyu sizlere daha arkadaşca anlatmaya karar verdim. Mektupta, edebiyatın şehvetine kapılıp metaforlar kullanmışım, " son bir intihar saldırısı" dedim, kendimi olduruyorum zannedilmiş. Hem de muzik icin!
O kadar da değil! Amcam arar, akrabalar- arkadaşlar arar, merak ederler. Hatta "Teoman muziğe geri don" cağrıları yapılır, filan. Abartmayalım lutfen. Saldırı simgesel bir şeydi ve buyuk ihtimalle beni sinirsel ve finansal acıdan mahvedecekti. Değmeyeceğine ve asıl sorunumun orada olmadığına karar verdim. Ortada sanki benim muzik dunyasına, sanat dunyasına bir kırgınlığım varmış gibi algılanmış sanırım.
Hayır.
Ama Turk muzik sektorunun yanlış gidişatına hakikaten de cok kızgınım, ofkeliyim. Tamamen değiştirilmesi gerekiyor. Artık direkt olarak benim sorunum değil ama muzisyenler dikkatli olsunlar, hem muzik algısı, hem de muzik dunyası zor durumda. Konu şu; normal bir hayatı surekli erteleyince, bir de un gibi bir illet artık pacanızdan cekiyorsa, hayatınız tekrar ediyorsa, sıkılıyorsunuz. Yaşadığınız hayat patinaj yapıyor, onemli bir değişiklik olmuyor, siz de sadece alışık olduğunuz bir standard icin calışıp duruyorsunuz. Turkiye'nin şartları iyileşmiyor. Siz de artık deliriyor ve bu problemleri saplantı haline getiriyorsunuz. Benim, hatasını tamamen uzerime aldığım bir problemim var. Bunu kendimi bildim bileli yapıyormuşum, şu muzisyenlik-sanatcılık meselesine gereğinden fazla takıntılı olduğumu farkedemedim.
Hayatımda bir suru problemim, gercekleştiremediğim isteklerim olduğunda bunlardan kacmak icin sanata fazla sığındım. Ayrıca da artık muzikte yeni urunler verebileceğime inancım da olmadığından, bunca zaman sonra bu biraz ayıp kacıyor. Daha yeni anlayabildim. Cok uzun zamandır, muzik harici yapmak istediklerimi soyluyorum, hem kendime, hem arkadaşlarıma; şunu yapacağım, bunu yapacağım diye. O kadar uzun zamandır ki, artık ciddiye bile alınmıyorum. Biraz karıştırdım galiba, madde madde yazıyorum.
Benim gibi; 9 studyo albumu yapmış, cocukluğundan beri kendini hayali bir sanatcı olarak ciddiye almış, cok calışmış, cilesini cekmiş şarkılarına -yine biraz edebiyat şehvetiyle- kan/ter/gozyaşı akıtmış, aslında, yapacağını yapmış, yeni muzik stilleri bulacağına, yeni şarkılar yazacağına, yeni soluk getireceğine inancı ve isteği olmayan unden sıkılmış, daha normal ve rahat bir hayatı yaşayan arkadaşlarına ozenen muzik sektorunun gidişatına bakıp, mesela bir 10 sene sonra , sadece sponsorlar yardımıyla konserler veren, şarkılarının değerini duşuren "Teoman"ı itici ve acgozlu, kendi şarkılarının değerini duşuren biri olarak bulan…. ….. sadece şohretli olduğundan, midesinin bulandığı insanlar tarafından adının zikredilmesinden artık cok sıkılan…. ….ve bunun gibi bir cok maddeyi yazabilecek ….. BEN muziği bırakıyorum.
"Sadece ara verebilirdin vs." diyen insanlara cevabım ise şu; bu iş benim hayatımın cok onemli bir bolumu. Para icin filan değil, benim ona yuklediğim anlamlardan dolayı, biricik aşkım. Eğer kesin bir karar vermezsem, her an kendimi kandırabilecek kadar aşığım ona hala. Ve bu sevgi - alışkanlık - olası bir un ihtiyacı, beni ileride cirkinleştirecekse kendi gozumde, ben bunu reddediyorum. Kendimden cok, şarkılarıma saygımdan dolayı. Onları seviyorum ve kolluyorum bu şekilde.
Aynı zamanda kendimi de kolluyorum. Acık olacağım; cok kısa bir zaman icerisinde, cok sevdiğim iki insanı kaybettim. Ve bu acıları halledemeyince, her zamanki formulumle muziğe sığındım. Artık zor geliyor. İleride daha da zor gelecek. Onlarla geciremediğim vakitlere uzuluyorum. Ve bundan sonra sevdiğim insanlarla daha fazla birlikte olmak istiyorum. Şarkılarımı yazdım, oradalar. Dinlenilirlerse, sevilirlerse, yaşarlarsa cok mutlu olacağım. Ama sadece alışkanlık nedeniyle, konserler verebilmek, oyunda kalabilmek adına savaşmayacağım, ustumu başımı kirletmeyeceğim. Ortalık cok camurlu. Olay bu kadar aslında. Abartmaya gerek yok dememin nedeni bu.
Onumde iki tane konserim var. 3 Eylul'de son konserimi veriyorum. Ondan sonra da, kendimi emekli ediyorum. Yapmadığım, icimde kalan şeyleri yapacağım. Genclere ise muziği şiddetle tavsiye ediyorum yine de. Harika bir histir insanın şarkı yazması, soylemesi, calması vs.
Bir de isteğim olacak; son konserlerimle ilgili fazla drama yaratılmasın lutfen. Artık başka bir hayat peşindeyim. İcim rahat, şarkılarımı yazdım, onları kendi kendime calacağım sadece. Belki de bir kac dostuma.
Not: Biraz rahat bırakılırsam, cok mutlu olacağım. " (Medyatava)