Artık gitme demeyeceğim, zaten iyice hazırsın bu sefer.
Herşeyi yanında gotur; anıIarımızı, umutIarımızı, sevgimi de aI beIki IÂzım oIur.
Tek keIime etmesem diyorum, ama etmeIiyim, sana biImediğin bir şeyden
bahsetmeIiyim; kendimden. Evet, onca zaman tanıdığını sandığın benden.
Hırcın yanımı gordun daha cok, oysa oyIe uysaI bir cocukmuşum ki.
Neydi beni zaman zaman hoyrat yapan?
Sanırım, duşunmedin.
Birini ayrı tutsam da renkIerin hepsini sevdim, mevsimIeri de.
AsIında cok şey var sevdiğim,
kavgaIar ve savaşIar dışında bir de niye oIursa oIsun vedaIaşma anIarı,
İsterdim ki uyumIu haIimi yaşasaydın daima ama bana hep vurgun
saatIerinde geIdin, ya da sen vurdun.
UzakIara bakardım uysaI cocukIuğumda icimde doImayan derin boşIuğumIa,
denizden geIecek bir gemi bekIedim durdum,
sonra yıIdızIara baktım yıIIarca ve sen sandığım bir yıIdıza.
KadınIar, erkekIer, cocukIar ve şehirIer tanıdım, coğunu da sevdim.
AşkIarım da oIdu, hem de uğruna oIebiIeceğim aşkIar, ama en cok seni sevdim.
Ve şimdi gidiyorsun, evet git icimdeki meIek sana dua edecek.
Sanırım kahroImayacağım bu veda sahnesine – senin baban oIdu mu?
Bu gidiş oIumden beter oIamaz.
Hangisi doğru biImiyorum,
Seni uğurIayıp oyIece kaImak mı?
Yoksa, benim uyumamı bekIeyip gitmen, benim de sensiz sabaha uyanmam mı?
Bence şimdi git, hayır gitme! Yani git de once ustumu ort, ben uzanayım şoyIe, ışığı kapat ve git.
Hayır hayır gitme!
Yani git de ışığı yak git, ben karanIıktan korkuyorum da!
Hem sensizIik hem karanIık bu kadarı fazIa.
Ustumu de ortme bu şevkat de fazIa, ışıkIarın hepsi acık oIsun.
İcim burkuIuyor sen nasıI gidersen git.
Dur, burayı iyi dinIe; birkez daha soyIuyorum ve son kez.
Seni seviyorum.
Sen giderken ben icimden haykıracağım ‘kusursuz bir aşktı bu ’ diye.
Kusursuz bir aşktı benim sana buyuttuğum sen ne yaşadın biImiyorum…
Yine de tanıdı gonIum yaşadı
Bir kusursuz aşk buyuttum sana pişman değiIim
Her akşam vaktinde bu gonuI uzuIur
HuzunIe doIar seni duşunur
Şimdi cok uzakta kimbiIir neredesin
Geri don ya da donme ben sendeyim
Herşeyi yanında gotur; anıIarımızı, umutIarımızı, sevgimi de aI beIki IÂzım oIur.
Tek keIime etmesem diyorum, ama etmeIiyim, sana biImediğin bir şeyden
bahsetmeIiyim; kendimden. Evet, onca zaman tanıdığını sandığın benden.
Hırcın yanımı gordun daha cok, oysa oyIe uysaI bir cocukmuşum ki.
Neydi beni zaman zaman hoyrat yapan?
Sanırım, duşunmedin.
Birini ayrı tutsam da renkIerin hepsini sevdim, mevsimIeri de.
AsIında cok şey var sevdiğim,
kavgaIar ve savaşIar dışında bir de niye oIursa oIsun vedaIaşma anIarı,
İsterdim ki uyumIu haIimi yaşasaydın daima ama bana hep vurgun
saatIerinde geIdin, ya da sen vurdun.
UzakIara bakardım uysaI cocukIuğumda icimde doImayan derin boşIuğumIa,
denizden geIecek bir gemi bekIedim durdum,
sonra yıIdızIara baktım yıIIarca ve sen sandığım bir yıIdıza.
KadınIar, erkekIer, cocukIar ve şehirIer tanıdım, coğunu da sevdim.
AşkIarım da oIdu, hem de uğruna oIebiIeceğim aşkIar, ama en cok seni sevdim.
Ve şimdi gidiyorsun, evet git icimdeki meIek sana dua edecek.
Sanırım kahroImayacağım bu veda sahnesine – senin baban oIdu mu?
Bu gidiş oIumden beter oIamaz.
Hangisi doğru biImiyorum,
Seni uğurIayıp oyIece kaImak mı?
Yoksa, benim uyumamı bekIeyip gitmen, benim de sensiz sabaha uyanmam mı?
Bence şimdi git, hayır gitme! Yani git de once ustumu ort, ben uzanayım şoyIe, ışığı kapat ve git.
Hayır hayır gitme!
Yani git de ışığı yak git, ben karanIıktan korkuyorum da!
Hem sensizIik hem karanIık bu kadarı fazIa.
Ustumu de ortme bu şevkat de fazIa, ışıkIarın hepsi acık oIsun.
İcim burkuIuyor sen nasıI gidersen git.
Dur, burayı iyi dinIe; birkez daha soyIuyorum ve son kez.
Seni seviyorum.
Sen giderken ben icimden haykıracağım ‘kusursuz bir aşktı bu ’ diye.
Kusursuz bir aşktı benim sana buyuttuğum sen ne yaşadın biImiyorum…
Yine de tanıdı gonIum yaşadı
Bir kusursuz aşk buyuttum sana pişman değiIim
Her akşam vaktinde bu gonuI uzuIur
HuzunIe doIar seni duşunur
Şimdi cok uzakta kimbiIir neredesin
Geri don ya da donme ben sendeyim