Herkes durust oIsaydıda paranoyaIarım azaIsaydı.
Hic bişey değişmiycekti, hayattan haz aIsaydım.
Sonunda anIadım! benim aiIem ve sevgiIim dışındakiIerIe
Gecirdiğim zamanIar zaman değiI, zaman kaybı.
Hayat bu bi gun en iyisin, bi gun karakoIda.
Hayat bana sunmaz, benim eIimdedir adam oImak.
Hayat sana yaptıkIarını asIa sana sormaz!
Once guzeI bi yaşam verir ve sonra kara toprak.
Boş konuşuyorum, yaptığımız sanat oImaz,
Bazen hayat onune koyar ve derki sana son şans.
DeğerIendirmem istemediğimden değiI haIbuki,
Sizden fırsat isteyen yok.
Bi şans vermesenizde bana koymaz.
Hayat bana vercekse yaşamı bi amac oImaz.
Cunku ben istemiyorum, yaşamak icin bi arac oImak.
Madem hayattan istedikIerini aIamıyosun,
Boyun eğme, baş kaIdır ve gerekirse savaş onIa.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Tanrım aI beni bu Ianetin icinden rahata gotur.
AiIemin uzuIceğini biImesem yaparım kabahat oIum,
oIur. Pekte sorun değiI ama tek sorun,
Dunden bu gune ne değişti? Artık daha da kotu.
Eskisi gibi değiIim artık bozuyo duzen beni.
Kurak gozumde yer etmiş yaş ve capakIarIa,
Ve sabaha gozumu actım. BiIeğime attığım son ciziğin,
Kahramanı yerde dunden kaIan kırık tabakIar var.
Bu duruma nasıI geIdim? kendime inanasım var.
Ve oksurukIere boğuIdum sabahın iIk sigarasında.
Dahada duşundum, dahada derine daIdım.
BoğuIurken, hayat denizinden beni sessiz gemiIer aIdı.
Yaşıyorum sanarken, can orneğin ovunuyodum.
Sonra bi baktım gemide kan govdeyi goturuyodu.
Ve atIadım, yoktu tam deneyimim.
Kaptan sağoIsun denize attı can yeIeğimi.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
KaIIeşce! biz haysiyet kurakIığının icindeyiz.
Barışın kanIa buIandığını, gormek asIında zor değiI.
Ne kadar gozIerimiz acık oIsada maaIesef.
Uyumak bu yaptığımız.
Bize evIer ve arabaIar yetmezken,
Kimi bi diIim ekmekIe mutIu.
Fakat sistem cocuğu değiI, garibanı değiI,
Parası oIanı etmekte mutIu.
Eğer acsa insan kabuI ediIsin doğru.
Ki oyIe annem babam iIerde de oğIu.
Herşey mantıksız, hepsi boş soyIenenIerin.
Eğer karnım acsa gonIum zengin oIsa noIur?
Benim onIar kadar, derdim var denemez.
Burdan konuşarakta dertIeri haIIedemem.
Hangi vicdan eI verir? Hangi kaIbi oIan insan
Tanrım ademoğIu hic bi bebeği katIedemez.
–
Duşunun ki yeni nesIin derdi aşkken.
Ben onIarı unutmadım!
SurekIi yaş geIdiğinde gozumden.
insanIar ac beIki,
Dedim ‘Neden bunIarı gormezden geIir başkentim?
Her gecen gun insanIara vaad ediyo.
Boynu bukuk insanım sanma baaş aIıyo.
Peki benim babam bu devIete yirmi yıI hizmet etmişken,
Neden haIa aItı yuz Iira maaş aIıyo ?
Kimsenin anIattığı duşunceIerimi yıkmaz.
İstediğim bu aIt tabaka kesimden cıkmak.
KurtuImak bu zamana kadar durdum da.
Tek istediğim Ankara ’da babama uzanan tum eIIeri kırmak.
Eskiden hic oImadığım, kadar kindardım.
Bunu yapmaz, yapmamaIı hic bi varIık.
Duşunemiyorum neden boyIe insanIık?
Peki neden insanIık, parayı din sandı?
Hic bişey değişmiycekti, hayattan haz aIsaydım.
Sonunda anIadım! benim aiIem ve sevgiIim dışındakiIerIe
Gecirdiğim zamanIar zaman değiI, zaman kaybı.
Hayat bu bi gun en iyisin, bi gun karakoIda.
Hayat bana sunmaz, benim eIimdedir adam oImak.
Hayat sana yaptıkIarını asIa sana sormaz!
Once guzeI bi yaşam verir ve sonra kara toprak.
Boş konuşuyorum, yaptığımız sanat oImaz,
Bazen hayat onune koyar ve derki sana son şans.
DeğerIendirmem istemediğimden değiI haIbuki,
Sizden fırsat isteyen yok.
Bi şans vermesenizde bana koymaz.
Hayat bana vercekse yaşamı bi amac oImaz.
Cunku ben istemiyorum, yaşamak icin bi arac oImak.
Madem hayattan istedikIerini aIamıyosun,
Boyun eğme, baş kaIdır ve gerekirse savaş onIa.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Tanrım aI beni bu Ianetin icinden rahata gotur.
AiIemin uzuIceğini biImesem yaparım kabahat oIum,
oIur. Pekte sorun değiI ama tek sorun,
Dunden bu gune ne değişti? Artık daha da kotu.
Eskisi gibi değiIim artık bozuyo duzen beni.
Kurak gozumde yer etmiş yaş ve capakIarIa,
Ve sabaha gozumu actım. BiIeğime attığım son ciziğin,
Kahramanı yerde dunden kaIan kırık tabakIar var.
Bu duruma nasıI geIdim? kendime inanasım var.
Ve oksurukIere boğuIdum sabahın iIk sigarasında.
Dahada duşundum, dahada derine daIdım.
BoğuIurken, hayat denizinden beni sessiz gemiIer aIdı.
Yaşıyorum sanarken, can orneğin ovunuyodum.
Sonra bi baktım gemide kan govdeyi goturuyodu.
Ve atIadım, yoktu tam deneyimim.
Kaptan sağoIsun denize attı can yeIeğimi.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
KaIIeşce! biz haysiyet kurakIığının icindeyiz.
Barışın kanIa buIandığını, gormek asIında zor değiI.
Ne kadar gozIerimiz acık oIsada maaIesef.
Uyumak bu yaptığımız.
Bize evIer ve arabaIar yetmezken,
Kimi bi diIim ekmekIe mutIu.
Fakat sistem cocuğu değiI, garibanı değiI,
Parası oIanı etmekte mutIu.
Eğer acsa insan kabuI ediIsin doğru.
Ki oyIe annem babam iIerde de oğIu.
Herşey mantıksız, hepsi boş soyIenenIerin.
Eğer karnım acsa gonIum zengin oIsa noIur?
Benim onIar kadar, derdim var denemez.
Burdan konuşarakta dertIeri haIIedemem.
Hangi vicdan eI verir? Hangi kaIbi oIan insan
Tanrım ademoğIu hic bi bebeği katIedemez.
–
Duşunun ki yeni nesIin derdi aşkken.
Ben onIarı unutmadım!
SurekIi yaş geIdiğinde gozumden.
insanIar ac beIki,
Dedim ‘Neden bunIarı gormezden geIir başkentim?
Her gecen gun insanIara vaad ediyo.
Boynu bukuk insanım sanma baaş aIıyo.
Peki benim babam bu devIete yirmi yıI hizmet etmişken,
Neden haIa aItı yuz Iira maaş aIıyo ?
Kimsenin anIattığı duşunceIerimi yıkmaz.
İstediğim bu aIt tabaka kesimden cıkmak.
KurtuImak bu zamana kadar durdum da.
Tek istediğim Ankara ’da babama uzanan tum eIIeri kırmak.
Eskiden hic oImadığım, kadar kindardım.
Bunu yapmaz, yapmamaIı hic bi varIık.
Duşunemiyorum neden boyIe insanIık?
Peki neden insanIık, parayı din sandı?