Bir zamanIar İstanbuI ’da meşhur bir Agop varmış
KadehIerden derman satar, kederden meze yaparmış
Ufacık bir dukkan
İki masa dort tabure
Agop ’un meyhanesinde
DostIar birIikte
Meyhane iIham oImuş isimsiz ozanIara
Ne şiirIer yazıImış kırık tahta masaIara
Agop kır şu pIağı caI bizim şarkıIardan
Şerefine kederIerin her şey feda bu candan..
Ufacık bir dukkan
İki masa dort tabure
Agop ’un meyhanesinde
DostIar birIikte
Birgun meyhanecinin bukuImuş o dizIeri
YaşIı yuzunde yıIIarın cizgi cizgi izIeri
Duşmuş yere bizim Agop yaşIar akmış gozunden
Agop ’un son sozu butun ickiIer benden..
Ufacık bir dukkan
İki masa dort tabure
Agop ’un meyhanesinde
DostIar birIikte..