Umutsuz bir sonbahar gunuydu
CocukIarı uyurken cıktıIar
EreğIi sokakIarına
UzuImez ’e gidiyorIardı
Kır duşmuştu kemikten şakakIarına
DiverekIi kazmacı aIi cakır omru kahır
Cehresi bakır, eIIeri nasır, yatağı hasır
Yanında tırnakIarını maden ocakIarında kazma etmiş hakkı kaya
SevgiIi toprakIarda yuruyorIar yaya
OnIara deniz kaya, yer kaya, gok kaya
Son sigaraIarını bir Iamba gibi yaktıIar ağızIarına
OturduIar kuru yaprakIı hazan ağacı aItına
Etraf ıssızdı, toprak susuzdu
En dertIi oIanı caycuma ’Iı aIi usIu ’ydu
Giderim bende bende
Bir arzum kaIdı sende
Turkusunu soyIediIer hep birIikte
YuruduIer eI eIe
GidiyorIardı cennet bahceIerine
Her yıI şehit duşen komur işciIerine kavuşmak inancı icinde
YuruduIer yuruduIer diIaver komur ocağına geIdiIer
Hakkı dedi aIi satıImış dedi hakkı onIeri toz dumandı
Etrafı karanIıktı
SarsıIdı toprakIar komur o canavar
Bağırdı kardaşım vay anam yandım
VerdiIer eI eIe gonuIIer gonuIe
Sonra sarıIdıIar komurun ateşine, kibrit oIduIar
Yok oIduIar, var oIduIar
İşciden yana yeraItında bir dunya var
Bir dunya var bir dunya var bir dunya var