Yazık değil mi kalbime attın imzanı
Bırakman gerekmiyor muydu hayatıma imzanı
Olmaz boyle yaşanmaz
Sen şimdi kimin huzuru olmaya gittin
Beni benden ettin, ylan beni delirttin
Ah be bi de yeminler ettin
Neydi kusurum sevmek dışında?
Soylesene her yalanına boyun eğmedim mi?
Yaktıkca beni kapanmadım mı ayaklarına?
Gitme demedim mi sana?
Senden sonra toparlanmaya gucum kalmadı
Her geleni sen sandım olmadı
Kendi dunyamı bırakıp senin dunyanda sana uyanmadım mı?
Sana ac kalıp sana susamadım mı?
Her şeye kapattım kendimi
Yanıyor be ciğerim
Ama soyleyin bir daha gelmesin
Yakıştıramadığın o huznu bıraktın sen bana
Sevdiğin o siyah saclarımı boyadım artık sarıya
Ve ne olur onlara dokunma
Annem onları kırmadan tarar
Dizlerinde okşardır
Sen dokundukca kırıldım
Bıraktın İstanbul ’un ortasında bir başıma
Kendimi unuttum
Teşekkurler sevgili beni boyle dağıttığın icin
Ayaklarımı mutluluğa koşarken kırdığın icin
Kucukken kanattığım dizlerimi tekrar acıttığın icin
Sana koşacak yolum kalmadı
Yolunu secmişsin sen sonu yok
Bitmeyen sevda yapmışlar senin gozlerinde
Omrumu asmışlar bitmiyor
Kanadıkca oldurmeden surunduruyor
Hastalığımın dermanı yok canım cok acıyor
Artık annem opunce gecmiyor
Duğumleniyor boğazım gozyaşlarımın tarifi yok
Cok gittim kapına bıraktım acılarımı
O cok sevdiğin deniz manzaralı odanın yanına
Oturdum oturduğumuz o ağacın altında
Sana şiirler yazdım surundum yolunda
Surunduğum o yol bile getirmedi seni bana
Oysa seni sevmek gozlerine bakıp Allah ’a inanmaktı
Sen benim gozlerine bakıpta gorduğum en guzel mavi
Sen benim en sıyırılmamış yanım
Dudağımdaki ilk kalp atışım
Meğer ne cok yara almışım, sen gidince anladım
En kalman gereken zamanlarda cekip gitmedin mi?
Yokluğuna teslim olmaktan başka care yok
Elimi bıraktın ellerin tarafındasın
Ve ben artık cok yalnızım
Hic olmadığı kadar ictim ben bu gece
Sen dokuldum etrafa gelip beni tekrar toparla diye
Ama gelmedin be sevgili
Gelip beni toparla diye gelmedin be sevgili
Gelmedin be sevgili