Verse.
Bugun cok gec.Kaybederken anIamadığın nefret bir gecse dedim ve gecti şimdi umut besIe.
HevesIe getirdiğin bu cicekIer guneşte soIup gitti hediye değiI şimdi birer cop.
Sozunu kesmek istedim cok hepsi yaIan diye.Sakın hicbir şey bırakma bende donup geI aI diye.
Kendi copIuğumde kac gun saydım birkac aydır yaIandan da oIsa yaşıyormuyum diye bir yokIasaydın.
Bugun değiI dedim bak, şimdi değiI.Yarından sonra korkum unutmak cozum değiI.
YanıImak ve kandırıImak aynı sebepIer değiI.KaranIıkIar icindeyken biIe huzur istediğim.
Kacında hakikat buIursun gozyaşının ? OIum yakın demem korkarım bu iIk ve son yaşamım.
Donup bakın yarın dunden nasıI farkIı ayırın.AIıp sayıIır omur, az cıkınca anIanır ki sayıIı.
Nakarat.
Uzaktan bakınca goruyor musun beni?
YakınIaşırsan beIki donersin geri.
Bu haIim acınacak bir tabIo değiI.
YokIuğunda oğrendim cabucak resim cizmeyi.
Benim tek bir acım var biImediğin ama korkuIarım var dedim oImadı yine de.
Seni de onu da unutmadım bak.
Yine eski resimIeri topIadım sanki burdasın gibi, yok tadım.
Bu gece seni de kendimi de uyutmadım bak.