Belki yalnızım dunyanın icinde en buyuk fazlalığım lakin
Ben yalan hayatı doğru yaşamak icin fazlasıyla cok uğraştım
Bak yine yazdım bir kalem ve bir kağıtı dost eyledim adeta
Cektiğim acıları gecen yıllarımı koydum tek bi kapak yandı baba
Belki dışlayanların hayatı benim hayatımın yarısı değildir usta
Ben her gece olumu bekledim maşher yerinde yanacağım oysa
Bak birgun ansızın oldurecek beni gorduğum haluslerin sucuydu bu
Evet şimdi dunya durdu ben aynı yerde kovalıyorum sucumdu bu
Kac satırda kac gecemde kac senemde bitecek bu acılarım beni
Sakın bi hedef olarak gosterip hayatıma kişiliğime bi karışmayın
Doğrularımı olduren insanların yanlışlarıyla gecti yıllar
Ben yine icimdeki acıların bi cıkar yolunu bulup doğamazdım
Yazdığım her satırda benle beraber duşunuyorsan ayıkırsın
Sen benm hergece cektiğim bu dumanın yarısnı ceksen bayılırsın
Zoruna gitsin aldım elime kalemi yine yazmaktan usanmadım ben
Gordum olanları cozdum herkesin bi cıkar yolu olandım lan hep ben
Tabi satılan atılan yıkılan ağlayan ve kullanıldım ulan hep ben
Tabi lafta kaldı can bildiklerim diyordu ki bi zamanlar ol hep sen
Can dediklerim canımı alırsa bugun durmasın bu kan damarımda
Gecmişi sormayın bu yuzden işte yara var bak bu kollarımda
Bugun alttan almıyorum herşeyi ortaya dokup etrafa bi sactım
Ne kadar yaz gelirse gelsin sen bana hic bitmeyecek kara kıştın
Guneş istediği kadar acsın sen bu odamın icine giren tek ışıktın
Ne kadar su tuketsemde ben hayalinle kerbelada susuz kaldım
Belki yalnızım dunyanın icinde en buyuk fazlalığım lakin
Ben yalan hayatı doğru yaşamak icin fazlasıyla cok uğraştım
Bugun ağlamasın gozler desem de bozuldu gozlerimin ceşmeşi
Benim yaşattığım insanlar gelip benim mezarımı bi eşmesin
Arkamdan konusan boş kişiler şimdi gelip benimle yuzleşsin
Laf meclisten dışarıya gitsin bak kendine ne kadar kalleşsin
Ben yalan hayatı doğru yaşamak icin fazlasıyla cok uğraştım
Bak yine yazdım bir kalem ve bir kağıtı dost eyledim adeta
Cektiğim acıları gecen yıllarımı koydum tek bi kapak yandı baba
Belki dışlayanların hayatı benim hayatımın yarısı değildir usta
Ben her gece olumu bekledim maşher yerinde yanacağım oysa
Bak birgun ansızın oldurecek beni gorduğum haluslerin sucuydu bu
Evet şimdi dunya durdu ben aynı yerde kovalıyorum sucumdu bu
Kac satırda kac gecemde kac senemde bitecek bu acılarım beni
Sakın bi hedef olarak gosterip hayatıma kişiliğime bi karışmayın
Doğrularımı olduren insanların yanlışlarıyla gecti yıllar
Ben yine icimdeki acıların bi cıkar yolunu bulup doğamazdım
Yazdığım her satırda benle beraber duşunuyorsan ayıkırsın
Sen benm hergece cektiğim bu dumanın yarısnı ceksen bayılırsın
Zoruna gitsin aldım elime kalemi yine yazmaktan usanmadım ben
Gordum olanları cozdum herkesin bi cıkar yolu olandım lan hep ben
Tabi satılan atılan yıkılan ağlayan ve kullanıldım ulan hep ben
Tabi lafta kaldı can bildiklerim diyordu ki bi zamanlar ol hep sen
Can dediklerim canımı alırsa bugun durmasın bu kan damarımda
Gecmişi sormayın bu yuzden işte yara var bak bu kollarımda
Bugun alttan almıyorum herşeyi ortaya dokup etrafa bi sactım
Ne kadar yaz gelirse gelsin sen bana hic bitmeyecek kara kıştın
Guneş istediği kadar acsın sen bu odamın icine giren tek ışıktın
Ne kadar su tuketsemde ben hayalinle kerbelada susuz kaldım
Belki yalnızım dunyanın icinde en buyuk fazlalığım lakin
Ben yalan hayatı doğru yaşamak icin fazlasıyla cok uğraştım
Bugun ağlamasın gozler desem de bozuldu gozlerimin ceşmeşi
Benim yaşattığım insanlar gelip benim mezarımı bi eşmesin
Arkamdan konusan boş kişiler şimdi gelip benimle yuzleşsin
Laf meclisten dışarıya gitsin bak kendine ne kadar kalleşsin