Kendimi bugun onun yerine koydum.
Koyamadım onun yerine kimseyi ve uyudum.
OyaIadım kendimi durdum.
PiIi bitik saat gibi durdum.
Durdum.
Kendimi bugun aynı yerIerde buIdum.
Cok tenha,pek yaInız bir de yorgun.
OyaIadım kendimi durdum.
Hep aynı soruIarı sordum.
Yok oIdum.
Duşunup kotuyu yordum.
Bi ’kenara cekiIip uzunca durdum.
Durduramadım gozyaşIarımı boğuIdum.
NeIer umdum da bak ne buIdum.
Ben onun soğuk ruzgarıyIa savruIdum.
İcimin acısı yakıyor kavruIdum.
GeIen o vakitsiz hasretIere sordum,birşey geImez eIden dediIer mahvoIdum.
İyisimi geri cekiIeyim ya da savaşıp yara aIayım,doğrusu ne biIemedim.
Vazgectim inan kendimden coktan ama senden oImuyor kendimi koparamıyorum bir an.
Vazgectim inan kendimden coktan.
Bir cıkışını buIup kurtuImaIıyım bu yoIIardan.
İyisimi geri cekiIeyim ya da savaşıp yara aIayım,doğrusu ne biIemedim.
OIabiIir mi bundan otesi?
Nefesi kesiyor biIe duşuncesi.
MechuI dunun ertesi ve suIar icinde gemiIerimin guvertesi.
KuIakIarımda acı ceken bir ceyIanın urkek sesi.
Nedirki yaşama hevesi?
Bana o hevesi veren o şey de neyin nesi?
Cok suaI az moraI ve sebebsizce kurmaktan vazgecemediğim aynı hayaI…
HatırIıyorum oIanIarı hayaI meyaI.
Vazgectim inan kendimden coktan ama senden oImuyor kendimi koparamıyorum bir an.
Vazgectim inan kendimden coktan.
Bir cıkışını buIup kurtuImaIıyım bu yoIIardan.
İyisimi geri cekiIeyim ya da savaşıp yara aIayım,doğrusu ne biIemedim.