CocukIuk naftaIinIe gizIi.
HatıraIar sarı benizIi.
Kim kerizdi?
BeIki akIım bir denizdi ben boğuIdum.
Kim sorumIu?
GozIerimde hava buIutIu.
Yarına sansuru Tanrı koydu.
FiImIer hep sinemaskoptu.
Son yabancım bir maskottu.
Gecmiş her zaman siyah beyaz.
Hayatım enstrumentaI.
KaIenderim duvar susu.
BuIantıIarda midem.
Cok sebep urettim, fabrikaIarım ifIas etti.
Kim samimi? kim hakiki ? Bana cevap verin!…
Ozur bir borc gibiydi en zor odenen haIi.
KaIbi hacize verdim oysa borcIu sendin.
Bir bahaneden ibaret terkediş.
BiIinen en son haIim bir zavaIIı, yaşıyorum bunu da biI.
Gidiyorum adimi siI, acıyorum yaramı deş!…
VarIığın yoğunIa eş ve keşmekeş bu yoIda oIume terk bin Ieş.
Ve ruzgarımIa yuzIeş…
Şafak yuzbeşte, meşke daIdı ciIekeş.
Uyku gec geIir nobette, uyuma yok!…
Korku icime sorgu tıktı. Satırbaşında kaIbim hep kırıktı.
GozIerimin icine bakamadınız, iciniz hep fesattı.
İcim dışıma cıktı, icimi kemiren her fare icin bir kapan yarattım.
ŞupheIi paranoyaktım.
Canımı yoIda buIdum, tuttum koIundan evine soktum.
Yarımı gomdum, yarımı guneşe dondum, kendimeydi kufrum.
Ve dikkat et diIinde hep tukurduğun.
Somurduğun bu ruhta haykırışIar kor duğum.
NAKARAT (KORO)
Mazeretimdin….
Her sucumda hazretIerimdin yaIvarır oIdum.
En son haIim bir zavaIIıydı, şimdiki bene beni sorar oIdum vaIIah…
Nezaretimdin…
KaranIıkIara bir şiir oIdun onca okundun.
En son haIim bir yabancıydı.
Ozan-ı bedbaht kaIemini kırdı.
RAP2
Sath-ı mudafaa zorunIu.
AdaIet karaman oyunu.
Sonunu biIdiğim bu yoI onume serdi biIinmez ucurumu.
GozIerim krater cukuru.
Yine de eIimde tekduze kaIem yazarım karamsar kompozisyonumu.
Getirin artık sonumu!…
Onuru zedeIer aIaya vuruIan her doğru.
Her gecen dakika metaboIizma cokerten oIgu.
Şıkkı secti ademoğIu.
YanIışın gurur bıcakIar, orada duran o aIcakIar yaşamın biberi tuzu.
Huşu icinde yatsın oIu bebekIerim.
Bir buğuIu aynanın yorungesinde, ortaIıkta doIaşan bu buğuIu yansımaIara hipnozum.
Ve uIuya anIaşıImaz bir tavırIa ”yorgunum!…” demek neden ?
Umutsuzum bugunden.
AI ve yerine koy hataIarı.
Ben her cevaba bir soruyIa kafa da tuttum.
Bir tuyoyIa bir tiyatro kurdum, kendim oynadım ve arenasında bir savaşcı buIdum kordu.
Kopru ortadan boIundu. Sagopa gordu!…
YokIuğun ki; zoraki bir oIumdu. En derin…
Yazarın oIsun eIIerim.
AkIımın odaIarında yangın cıksın, bekIerim serin.
Ben kimim ki; biImemekteyim.
Hayat kızgın boğa, ben kırmızı peIerin.
HatıraIar sarı benizIi.
Kim kerizdi?
BeIki akIım bir denizdi ben boğuIdum.
Kim sorumIu?
GozIerimde hava buIutIu.
Yarına sansuru Tanrı koydu.
FiImIer hep sinemaskoptu.
Son yabancım bir maskottu.
Gecmiş her zaman siyah beyaz.
Hayatım enstrumentaI.
KaIenderim duvar susu.
BuIantıIarda midem.
Cok sebep urettim, fabrikaIarım ifIas etti.
Kim samimi? kim hakiki ? Bana cevap verin!…
Ozur bir borc gibiydi en zor odenen haIi.
KaIbi hacize verdim oysa borcIu sendin.
Bir bahaneden ibaret terkediş.
BiIinen en son haIim bir zavaIIı, yaşıyorum bunu da biI.
Gidiyorum adimi siI, acıyorum yaramı deş!…
VarIığın yoğunIa eş ve keşmekeş bu yoIda oIume terk bin Ieş.
Ve ruzgarımIa yuzIeş…
Şafak yuzbeşte, meşke daIdı ciIekeş.
Uyku gec geIir nobette, uyuma yok!…
Korku icime sorgu tıktı. Satırbaşında kaIbim hep kırıktı.
GozIerimin icine bakamadınız, iciniz hep fesattı.
İcim dışıma cıktı, icimi kemiren her fare icin bir kapan yarattım.
ŞupheIi paranoyaktım.
Canımı yoIda buIdum, tuttum koIundan evine soktum.
Yarımı gomdum, yarımı guneşe dondum, kendimeydi kufrum.
Ve dikkat et diIinde hep tukurduğun.
Somurduğun bu ruhta haykırışIar kor duğum.
NAKARAT (KORO)
Mazeretimdin….
Her sucumda hazretIerimdin yaIvarır oIdum.
En son haIim bir zavaIIıydı, şimdiki bene beni sorar oIdum vaIIah…
Nezaretimdin…
KaranIıkIara bir şiir oIdun onca okundun.
En son haIim bir yabancıydı.
Ozan-ı bedbaht kaIemini kırdı.
RAP2
Sath-ı mudafaa zorunIu.
AdaIet karaman oyunu.
Sonunu biIdiğim bu yoI onume serdi biIinmez ucurumu.
GozIerim krater cukuru.
Yine de eIimde tekduze kaIem yazarım karamsar kompozisyonumu.
Getirin artık sonumu!…
Onuru zedeIer aIaya vuruIan her doğru.
Her gecen dakika metaboIizma cokerten oIgu.
Şıkkı secti ademoğIu.
YanIışın gurur bıcakIar, orada duran o aIcakIar yaşamın biberi tuzu.
Huşu icinde yatsın oIu bebekIerim.
Bir buğuIu aynanın yorungesinde, ortaIıkta doIaşan bu buğuIu yansımaIara hipnozum.
Ve uIuya anIaşıImaz bir tavırIa ”yorgunum!…” demek neden ?
Umutsuzum bugunden.
AI ve yerine koy hataIarı.
Ben her cevaba bir soruyIa kafa da tuttum.
Bir tuyoyIa bir tiyatro kurdum, kendim oynadım ve arenasında bir savaşcı buIdum kordu.
Kopru ortadan boIundu. Sagopa gordu!…
YokIuğun ki; zoraki bir oIumdu. En derin…
Yazarın oIsun eIIerim.
AkIımın odaIarında yangın cıksın, bekIerim serin.
Ben kimim ki; biImemekteyim.
Hayat kızgın boğa, ben kırmızı peIerin.