Alexandre Gustave Eiffel, “metal buyucusu” olarak tanınan bir Fransız mimar ve muhendistir. 15 Aralık 1832’de Fransa’nın Djion kentinde Francois Alexandre Bonickhausen ve Catherine Mélanie Moineuse’un en buyuk cocuğu olarak doğdu. Ailesi, Eifel Dağları’nın yakınındaki bir bolgeden gelmiş ve “Eiffel” (Eyfel) adını almıştı. Babası, Fransız ordusunda askeri bir gorevdeydi ve annesi ebeveynlerinden kalmış olan komur işini […]
Alexandre Gustave Eiffel, “metal buyucusu” olarak tanınan bir Fransız mimar ve muhendistir. 15 Aralık 1832’de Fransa’nın Djion kentinde Francois Alexandre Bonickhausen ve Catherine Mélanie Moineuse’un en buyuk cocuğu olarak doğdu. Ailesi, Eifel Dağları’nın yakınındaki bir bolgeden gelmiş ve “Eiffel” (Eyfel) adını almıştı. Babası, Fransız ordusunda askeri bir gorevdeydi ve annesi ebeveynlerinden kalmış olan komur işini surduruyordu. Gustave cocukluğunun buyuk kısmını buyukannesiyle gecirdi. Liseyi, Dijon’daki “Lycée Royal”de tamamladı. Amcası Jean-Baptiste Mollerat ve kimyacı arkadaşı Michel Perret; Gustave’ın felsefe, teoloji, kimya ve madencilik gibi ceşitli konulardaki eğitiminde buyuk rol oynadı.
Eiffel, kimya oğrenimi gorduğu Paris’teki “École Centrale des Arts et Manufactures”den 1855 yılında ustun başarıyla mezun olduktan sonra demiryolu kopruleri yapımında uzmanlaşmış bir şirkete girdi. İşi kavraması yalnızca birkac yılını aldı ve kısa bir sure sonra kopru inşaatlarını yonetmeye başladı ve daha sonra da kendi şirketi olan “Eiffel & Cie”yi kurdu. Fransa’nın demiryolu ağı icin unlu Garabit Viyaduğu dahil olmak uzere ceşitli koprulerin yapımını ustlendi. Bu viyaduk o yıllarda dunyanın en yuksek koprusu olarak kabul edildi. Ustalığını yalnızca Fransa’da gostermedi. Amerika Birleşik Devletleri, İspanya, Brezilya, Uruguay, Peru, Meksika, Şili, Turkiye gibi diğer ulkelerde de dunya capında
unlenen mukemmel yapılar uretti. Peru’daki “San Pedro de Tacna Katedrali”, Romanya’daki “Grand Hotel Traian”, İzmir’deki Konak İskelesi ve Peru’daki “Santa María Katedrali”de da dahil olmak uzere bircok unlu yapının tasarımını ve yapımını gercekleştirdi. Adını tarihe yazdıran en onemli calışmalarından biri, Amerika’daki, heykel sanatcısı Frédéric Auguste Bartholdi’nin tasarladığı, “Ozgurluk Heykeli”nin metal yapı iken uluslararası une kavuşan diğer unlu eseri ise Paris’teki “Eyfel Kulesi” oldu. Emekli olduktan sonra hayatının geri kalanını meteoroloji ve aerodinamiğe adadı.
[h=3]Alexandre Gustave Eiffel’in Yukselişi
[/h] Başarılı universite yıllarından sonra bir dokumhanede kayınbiraderinin yanında birkac ay ucretsiz olarak calıştı. İlk ucretli işi demiryolu muhendisi Charles Nepveu’nun sekreterliği oldu. Nepveu, Eiffel’e “Saint Germaine” demiryolunda inşa edilecek olan bir koprunun tasarım calışmasını verdi. Nepveu’nun bazı işlerini devralan “Compagnie Belge de Matériels de Chemin de Fer” (Belcika Demiryolu Malzemeleri) şirketi, iki fabrikasının direktorluğunu Eiffel’e verdi.
1857’de, Nepveu, Garonne nehri uzerinde inşa edilecek bir demiryolu koprusunun metal işlerini Eiffel’e verdi. 1860 yılının mart ayından sonra, Nepveu ’nun istifasını takiben projenin tamamını yoneten Gustave Eiffel, şirketin baş muhendisi oldu. 1865’te istifa etti ve bağımsız calışmaya başlayarak Toulouse ve Agen’deki tren istasyonu inşaatlarını yaptı. 1866’da Mısır hukumetinin lokomotiflerin yapımını denetleme işini ustlenerek Mısır’a gitti. Bir mimar ve inşaat muhendisi olarak unlenmesi ona daha cok proje kazandırdı ve 1866’da kendi atolyesini kurdu ve farklı ulkelerdeki projeleri ustlendi. Projelerin ceşitli kısımları Fransa’da uretiliyor ve sevk ediliyordu. Bu donemdeki, orneğin konsol kirişli kopru konstruksiyonlarının prefabrikasyonu gibi teknik buluşları cığır acıcı oldu.
6 Ekim 1868’de Théophile Seyrig ile birlikte “Eiffel et Cie” şirketini kurdu.1878’deki “Exposition Universelle”in (uluslararası sergi) binalarının coğu onun tarafından inşa edildi ve zamanının onde gelen muhendislerinden biri olarak yerini sağlamlaştırdı. Théophile Seyrig ile ortaklığı 1879’da sona erdi ve şirket “Compagnie des Établissements Eiffel” oldu. Şirket, o yıl Fransa’nın unlu demiryolu koprusu “Garabit Viyaduğu” projesini ele gecirdi. 1884 yılında tamamlanan kopru, dunyanın en yuksek koprusu olarak kabul edildi. 1881’de, daha once heykelci Auguste Bartholdi tarafından tasarlanan ve inşasına 1879’da muhendis Eugène Viollet-Le-Duc tarafından başlanan Amerika Birleşik Devletleri’nin Ozgurluk Adası’ndaki “Ozgurluk Heykeli”nin, muhendisin ani olumunden sonraki yapımını surdurdu. Dev heykel Paris’teki atolyede bir araya getirilip kontrol edildikten sonra tekrar sokulup parcalara ayrılarak ABD’ye gonderildi ve montajı yapılarak 1886 yılında acıldı.
[h=3]Eyfel Kulesi’nin Yapımı[/h] Eiffel, 1886’da, Fransa’nın Nice kentindeki gozlemevi icin bir kubbe tasarladı. Hareketlilik ozelliği ile dikkat ceken kubbe, o donemde gene dunyadaki en buyuk gozlemevi kubbesiydi. Adını taşıyan unlu şaheseri ise “Eyfel Kulesi” oldu. Emile Nouguier ve Maurice Koechlin’in tasarladıkları, 1889 Uluslararası Sergi’sinin merkezinde yer alan kulenin yapımına 1887 yılında başladı. Kule, 2.500.000 percin ve 12.000 parcadan oluştu. Hepsi birleştiğinde ruzgar basıncını kaldıracak şekilde tasarlanmışlardı. Yuksekliği 299 metre 92 santimetre olan Eyfel Kulesi’nin inşaatı iki yılda tamamlandı. Fransa’da sadece bir turistik cazibe yapısı değil, aynı zamanda Parisliler ve eleştirmenlerce bir sanat eseri sayıldı. Eyfel Kulesi’nin inşaatı ona aerodinamik ilgisini aşıladı. 1905’te Kule’nin altına bir aerodinamik laboratuvarı yaptı ve 1909’da ilk ruzgar tunelini inşa etti. Emekli olduktan sonra hayatının geri kalanını meteorolojiye ve aerodinamiğe adadı. 1912’de Auteuil’de daha buyuk bir araştırma laboratuvarı kurdu.
[h=3]Son Yılları[/h] Tarihe gecen bir dizi dev yapı tasarlayıp inşa etmesine rağmen en unlu ve ikonik yapısı dunyaca unlu “Onu kıskanıyorum, cunku benden unlu!” dediği Eyfel Kulesi oldu. 1913 yılında, “Smithsonian” kurumunun “Samuel P. Langley Madalyası” ile onurlandırıldı. Mimari başarılarındaki sihirli formulun, bir tasarımdaki temel cizgilerin o yapının işlevine tam olarak uyması olduğunu acıkladı. 8 Temmuz 1862’de evlendiği Marguerite Gaudelet ile on beş yıl suren evliliklerinden ucu kız ikisi erkek (Albert, Claire, Edouard, Laure, Valentine) beş cocukları oldu. 1887’de Marguerite Gaudelet ‘nin zaturreeye yakalanıp olmesinden sonra Gustave Eiffel bir daha evlenmedi. 27 Aralık 1923’te Paris’te “Rabelais” sokağındaki evinde oldu ve “Levallois-Perret Mezarlığı” na gomuldu.
Alexandre Gustave Eiffel, “metal buyucusu” olarak tanınan bir Fransız mimar ve muhendistir. 15 Aralık 1832’de Fransa’nın Djion kentinde Francois Alexandre Bonickhausen ve Catherine Mélanie Moineuse’un en buyuk cocuğu olarak doğdu. Ailesi, Eifel Dağları’nın yakınındaki bir bolgeden gelmiş ve “Eiffel” (Eyfel) adını almıştı. Babası, Fransız ordusunda askeri bir gorevdeydi ve annesi ebeveynlerinden kalmış olan komur işini surduruyordu. Gustave cocukluğunun buyuk kısmını buyukannesiyle gecirdi. Liseyi, Dijon’daki “Lycée Royal”de tamamladı. Amcası Jean-Baptiste Mollerat ve kimyacı arkadaşı Michel Perret; Gustave’ın felsefe, teoloji, kimya ve madencilik gibi ceşitli konulardaki eğitiminde buyuk rol oynadı.Eiffel, kimya oğrenimi gorduğu Paris’teki “École Centrale des Arts et Manufactures”den 1855 yılında ustun başarıyla mezun olduktan sonra demiryolu kopruleri yapımında uzmanlaşmış bir şirkete girdi. İşi kavraması yalnızca birkac yılını aldı ve kısa bir sure sonra kopru inşaatlarını yonetmeye başladı ve daha sonra da kendi şirketi olan “Eiffel & Cie”yi kurdu. Fransa’nın demiryolu ağı icin unlu Garabit Viyaduğu dahil olmak uzere ceşitli koprulerin yapımını ustlendi. Bu viyaduk o yıllarda dunyanın en yuksek koprusu olarak kabul edildi. Ustalığını yalnızca Fransa’da gostermedi. Amerika Birleşik Devletleri, İspanya, Brezilya, Uruguay, Peru, Meksika, Şili, Turkiye gibi diğer ulkelerde de dunya capında
unlenen mukemmel yapılar uretti. Peru’daki “San Pedro de Tacna Katedrali”, Romanya’daki “Grand Hotel Traian”, İzmir’deki Konak İskelesi ve Peru’daki “Santa María Katedrali”de da dahil olmak uzere bircok unlu yapının tasarımını ve yapımını gercekleştirdi. Adını tarihe yazdıran en onemli calışmalarından biri, Amerika’daki, heykel sanatcısı Frédéric Auguste Bartholdi’nin tasarladığı, “Ozgurluk Heykeli”nin metal yapı iken uluslararası une kavuşan diğer unlu eseri ise Paris’teki “Eyfel Kulesi” oldu. Emekli olduktan sonra hayatının geri kalanını meteoroloji ve aerodinamiğe adadı.[h=3]Alexandre Gustave Eiffel’in Yukselişi
[/h] Başarılı universite yıllarından sonra bir dokumhanede kayınbiraderinin yanında birkac ay ucretsiz olarak calıştı. İlk ucretli işi demiryolu muhendisi Charles Nepveu’nun sekreterliği oldu. Nepveu, Eiffel’e “Saint Germaine” demiryolunda inşa edilecek olan bir koprunun tasarım calışmasını verdi. Nepveu’nun bazı işlerini devralan “Compagnie Belge de Matériels de Chemin de Fer” (Belcika Demiryolu Malzemeleri) şirketi, iki fabrikasının direktorluğunu Eiffel’e verdi.1857’de, Nepveu, Garonne nehri uzerinde inşa edilecek bir demiryolu koprusunun metal işlerini Eiffel’e verdi. 1860 yılının mart ayından sonra, Nepveu ’nun istifasını takiben projenin tamamını yoneten Gustave Eiffel, şirketin baş muhendisi oldu. 1865’te istifa etti ve bağımsız calışmaya başlayarak Toulouse ve Agen’deki tren istasyonu inşaatlarını yaptı. 1866’da Mısır hukumetinin lokomotiflerin yapımını denetleme işini ustlenerek Mısır’a gitti. Bir mimar ve inşaat muhendisi olarak unlenmesi ona daha cok proje kazandırdı ve 1866’da kendi atolyesini kurdu ve farklı ulkelerdeki projeleri ustlendi. Projelerin ceşitli kısımları Fransa’da uretiliyor ve sevk ediliyordu. Bu donemdeki, orneğin konsol kirişli kopru konstruksiyonlarının prefabrikasyonu gibi teknik buluşları cığır acıcı oldu.
6 Ekim 1868’de Théophile Seyrig ile birlikte “Eiffel et Cie” şirketini kurdu.1878’deki “Exposition Universelle”in (uluslararası sergi) binalarının coğu onun tarafından inşa edildi ve zamanının onde gelen muhendislerinden biri olarak yerini sağlamlaştırdı. Théophile Seyrig ile ortaklığı 1879’da sona erdi ve şirket “Compagnie des Établissements Eiffel” oldu. Şirket, o yıl Fransa’nın unlu demiryolu koprusu “Garabit Viyaduğu” projesini ele gecirdi. 1884 yılında tamamlanan kopru, dunyanın en yuksek koprusu olarak kabul edildi. 1881’de, daha once heykelci Auguste Bartholdi tarafından tasarlanan ve inşasına 1879’da muhendis Eugène Viollet-Le-Duc tarafından başlanan Amerika Birleşik Devletleri’nin Ozgurluk Adası’ndaki “Ozgurluk Heykeli”nin, muhendisin ani olumunden sonraki yapımını surdurdu. Dev heykel Paris’teki atolyede bir araya getirilip kontrol edildikten sonra tekrar sokulup parcalara ayrılarak ABD’ye gonderildi ve montajı yapılarak 1886 yılında acıldı.[h=3]Eyfel Kulesi’nin Yapımı[/h] Eiffel, 1886’da, Fransa’nın Nice kentindeki gozlemevi icin bir kubbe tasarladı. Hareketlilik ozelliği ile dikkat ceken kubbe, o donemde gene dunyadaki en buyuk gozlemevi kubbesiydi. Adını taşıyan unlu şaheseri ise “Eyfel Kulesi” oldu. Emile Nouguier ve Maurice Koechlin’in tasarladıkları, 1889 Uluslararası Sergi’sinin merkezinde yer alan kulenin yapımına 1887 yılında başladı. Kule, 2.500.000 percin ve 12.000 parcadan oluştu. Hepsi birleştiğinde ruzgar basıncını kaldıracak şekilde tasarlanmışlardı. Yuksekliği 299 metre 92 santimetre olan Eyfel Kulesi’nin inşaatı iki yılda tamamlandı. Fransa’da sadece bir turistik cazibe yapısı değil, aynı zamanda Parisliler ve eleştirmenlerce bir sanat eseri sayıldı. Eyfel Kulesi’nin inşaatı ona aerodinamik ilgisini aşıladı. 1905’te Kule’nin altına bir aerodinamik laboratuvarı yaptı ve 1909’da ilk ruzgar tunelini inşa etti. Emekli olduktan sonra hayatının geri kalanını meteorolojiye ve aerodinamiğe adadı. 1912’de Auteuil’de daha buyuk bir araştırma laboratuvarı kurdu.
[h=3]Son Yılları[/h] Tarihe gecen bir dizi dev yapı tasarlayıp inşa etmesine rağmen en unlu ve ikonik yapısı dunyaca unlu “Onu kıskanıyorum, cunku benden unlu!” dediği Eyfel Kulesi oldu. 1913 yılında, “Smithsonian” kurumunun “Samuel P. Langley Madalyası” ile onurlandırıldı. Mimari başarılarındaki sihirli formulun, bir tasarımdaki temel cizgilerin o yapının işlevine tam olarak uyması olduğunu acıkladı. 8 Temmuz 1862’de evlendiği Marguerite Gaudelet ile on beş yıl suren evliliklerinden ucu kız ikisi erkek (Albert, Claire, Edouard, Laure, Valentine) beş cocukları oldu. 1887’de Marguerite Gaudelet ‘nin zaturreeye yakalanıp olmesinden sonra Gustave Eiffel bir daha evlenmedi. 27 Aralık 1923’te Paris’te “Rabelais” sokağındaki evinde oldu ve “Levallois-Perret Mezarlığı” na gomuldu.