Vazgec gecenin karanIığından,
Ben vazgectim sabah oIacak.
Her yeni gun bana kuvvet oIacak,
Kendime orduğum duvara karşı.
Sur son hız kaderin ustune doğru,
Dimdik oImayan yenik oIacak.
Duşenin dostu yok, kendi kaIktı,
Son kozu eIinde huzur oIacak.
Zor mu, bu kadar zor mu?
Yaşadığım kotu gunu affedip yeniye uyanmak.
OIur mu, soyIe oIur mu?
Umudunu odaIara hapsedip geceye goz yummak.
Ben de seni o geceIerde buIdum,
Pişman değiIim seviyordum.
Sonunda karanIık bir kuyuda boğuIuyordum.
Kendi eIini kendi tutan oImaz,
Hayat bu yaInız yaşanıImaz.
O karanIık kuyuya ufak bir sevgi ver,
Guneşe Iuzum oImaz..