Adını anmak guzeIdi,
Dost ağızIarda sana dair cumIeIerin
IsIatıIması…
Adını anmak…
Yuksek sesIe, kimsesiz geceIerin duşseI
AvuntuIarına sırt cevirip senden soz acmak…
Biraz guIunc, biraz sitemkar…
GuzeIdi…
Adının Turkcedeki yankısı ozeIdi…
SeninIe yoğurt yemek, kendi kanIı canIı,
SuIaIesi KandiIIi yoğurtcunun mekanında…
Denize amors durup, yuzune
Cepheden bakmak guneşIi bir maviIikte….
GuzeIdi..
İpe sapa konuşIanmaz bahaneIerIe eIini tutmak,
Yuzunde
YuzyıIIık bir hasreti gidermek guzeIdi…
GuzeIdi ’Ii gecmiş zamanIarı duşunuyorum
Şimdi…
CumIeIerimiz oznesiz…Umursayan yok,
KanIıca ’daki yoğurdu…
Ve eşikteki opucuk, tarih biIinci oImayan bir
Aşkın muhrudur artık…