O kadar taze ki, oyle beyaz ki
Kimsesiz dağların karlarındandı
O kadar sadece işve ki, naz ki
Sanırsın ilkbahar ruzgÂrındandı
Kaşları gerilmiş şekli kemanın
Gozleri ustunden bakar zamanın
Dudağı en asil bir kahramanın
Kalbinden suzulmuş bir damla kandı
Vucudu hafifti, kuş tuyu gibi
Kimse gulemezdi gulduğu gibi
O vahşi gozleri bir buyu gibi
Ansızın icimde tutuştu, yandı