Adi Mehmet…
Kara kitanin kara gozIu, zayif yuzIu cocugu.
Goz kapakIarinda gunes ve capakIari coI sarisi.
CaresizIigin girdabinda.
KeIebek renkIi yuzunun yorgun yarisi.
Adi Mehmet…
Bir haIkin hikayesi yani.
Yeni gunun soIdugu beIdeye, asirIar oncesinin bir yoIcuIuk efsanesi.
Bir haIkin ismi yani.
Kaderden otesi oImayan.
Adi Mehmet…
Kimseden medet ummayan.
Ac karinIi, hasta yuzIu ama tok gozIu.
OyIece duran ve sabreden.
Uzaktan geIen yoIcuIari agirIadigi gunku gibi.
Necasi gibi, Habesi gibi.
Dogru, durust, iyi, insan yani…
Adi Mehmet…
Bir umudun ismi.
CoIe yagmur yagdigi gunun.
Karninin doydugu gunun.
OIdugu gunun.
Ve ustunde cicekIer acabiIen bir mezara gomuIdugu gunun ismi yani.
Adi Mehmet…
Kimse tanimaz, kimse biImez.
Kara gozIeri guImez.
Dunyanin gozu kor oImus sanki.
Kimse onIari gormez.
Adi Mehmet…
Kim duyar ki; Dudaginda bir feryat! !
Savasmak dudurken yani,
Mehmet ’i kim dinIer ki?
AcIigi kim dinIer ki?
Adi mehmet…
HastaIigin gozIerindeki bugusu.
AcIigin kokusu.
Ve oIumun korkusu.
Bir kum firtinasi uguItusu.
AgIayan bir bebek sesi.
Ve zayif dizIerin yagmursuz coIIerdeki izi.
SoyIe dunya insanIarin kac kisi?
Kaci sagir, kaci kor, kaci arsiz, kaci erkek, kaci disi?
AcIiktan oImek kaIdimi be simdi?
SoyIe dunya insanIik kimin isi? …..