Bu Guzel Yazıyı Sizinle Paylaşmak İstedim Bazı Şeyleri Kavramamızı Sağlıycak Bi Yazı

Bildiğimiz gibi metal muzik piyasası; daha populer muzik piyasaları kadar olmasa da milyonlarca doların donduğu, cetin bir rekabetin yaşandığı bir piyasa. Şirketler, trendleri takip dahilinde kimi tur ve grupları on plana cıkarmakta, belli zaman dilimlerinde belli turlerde cok sayıda grubun albumunu piyasaya surmekteler. Doksanların başında Florida’dan cıkan death metal patlaması ya da son sekiz, dokuz yıldır suren İsvecli melodik death metal grubu bombardımanını buna ornek verebiliriz. Bu bağlamda aynı tur icerisinden cıkan cok sayıda grubun birbirlerinden farklı olabilme konusundaki tek silahları muzik değil elbette. Grupların imajları da bu yarışta onemli bir yer tutuyor.

Ozellikle seksenlerin sonlarına doğru ortaya cıkan “hair metal” olgusunda da gorulebildiği gibi, kimi gruplar bu imaj olayını muziklerinin de otesine taşıyabilmekteler.

Gunumuzde de bu tarz durumlarla karşılaşıyoruz tabii ki. Ozellikle black metal alanında, felsefesi gereği bir unsur olan “warpaint” makyajını duşunduğumuzde, bu işin nasıl gorsel bir dikkat cekme ve imaj kaygısı taşıyan bir araca donuşebileceğini tahmin etmek zor değil. Yine black metal ve death metal gruplarında gorduğumuz satanik oğeleri de bu grup icinde değerlendirebiliriz. Coğu black metal muzisyeni; (orneğin Abbath-Immortal) sahneden indiğinde evine gidip normal bir aile yaşantısı surduğunu, haftasonu arabasıyla supermarkete gidip alış veriş yaptığını duyan kimi hayranlarının hayal kırıklığına uğradığını soylemiştir. Bu imaj perdesi altındaki muzisyenlerin sanki tum yaşantılarını sahnedeki ya da albumdeki halleri gibi yaşadıkları şeklinde algılanması, ilginc bir şey aslında. Son derece duygusal ve yıkıcı bir huzunle bezeli muzikler yapan grupların tum gunlerini oturup ağlayarak ve uzuntuden kahrolarak gecirdiklerini duşunmek gibi bir şey bu.

İmajın bir diğer yonu de grup fotoğraflarında ele alınabilir. Kimi gruplar baltalı, boyalı, pelerinli bir imajla karşımıza cıkarken (Ensiferum, Manowar, Lost Horizon), kimileri ise gizem unsuru gereği albume sadece siluetlerini koyabilmekteler (Opeth). Konserlerde de bu tarz olgular karşımıza cıkmaktadır ancak konserlerdeki şov amacı da işin icine katıldığında, bu son derece normal bir davranıştır. Kimi gruplar sahneye kafesler icinde cıplak danscılar cıkarsa da (Cradle Of Filth), kimileri yaptığı muziğin karışıklığı gereği ve muzisyenliklerini one cıkardıklarından, bir kot bir t-shirt giyip sahneye cıkabilmektedirler (Death, Pain Of Salvation).

Varolan tum duyguları, gercek ve gercek olmayan pek cok konuyu şarkı sozlerinde kullananan bir muzik turu olan metal muziğin ve dolayısıyla da bu muziği yapan grupların; album ve ozellikle de şarkı isimlerindeki, gizem, karizma ve hayalgucu barındıran kimi klişelerden oluşan arayış ve yontemleri vardır bildiğimiz gibi.

Ozellikle konsept yapıdaki albumler bu olay icin oldukca elverişlidir. Zaten belli bir cekiciliği olan konsept album yapısı, grupların bağlı olduğu muzik şirketleri tarafından da sıklıkla kullanılan bir “album satışını arttırma” yoludur.

“x grubunun konsept yapıdaki albumu…” diye devam eden yorum ve basın bultenleri, albumu; sanki uzerinde cok duşunulmuş, her yonuyle sanatsal bir başyapıt ve muzikal anlamda da cok başarılı olması olası bir hale burundurmek icin kullanılan yontemlerdendir. Bu amacla kullanılan “part 1”, “chapter…”, “episode…” gibi eklemelerin olduğu ve devamı gelecekmiş hissi verilen parcalar da, dinleyicinin ilgisini ceken diğer ayrıntılardır.

Aynı zamanda, fazla dikkat cekmeyen bir yontem de, basit ve bilinen bir anlamı olan tek kelimelik şarkı isimleridir. “Cold”, “Pure”, “Revenant”, “Battery” gibi isimler, genelde albumlerin ilk şarkıları icin kullanılan isimlerdir. Bu şekilde, normal hayatta bu kelimeler duyulduğunda, hemen akla bu parcaların/albumlerin gelmesi gibi bir durum da, aynı yontemler arasında sayılabilir.

Bu konudaki en bilinen ve kullanılan yontem ise, dinleyicinin hayal dunyasını hedefleyen ve tamamlanmamış cumlelerden oluşan şarkı isimleridir. Ozellikle black, folk, viking, skaldic ve death metalde cok sık kullanılan bir yontemdir. “…Where Gorgons Cry Alone”, “…When Gjall Blows His Horn”, “…From The Depths Of Inner Pestilence”, “…Into The Non-pulsing Heart Of The Raging Storms Of Rygg” ya da “Under The Cryptic Runes Of The Mighty Bacchus” gibi, bu yazıyı yazarken kafadan atılarak oluşturulan pek cok isim, bu konuyu destekler nitelikte sunulabilir. Normalde olmayan hayali yer ve zaman birimlerinin kullanımıyla yaratılan bu hava, bu derece kolay bir “şarkıya gizem katma” yontemidir.

Bir diğer yontem ise, iki bağımsız kelimeyi birleştirerek oluşturulan şarkı isimleridir. “Stormbirds”, “Stargazer”, “Bloodhymns”, “Dreamreader”, “Mindtraveller”, “Rainmaker”, “Brickwalker”, ”Mindmaker”, “Hatebreeder”, “Spoonbender”, “Horse-eater” (?) gibi pek cok ornek, metalin farklı tarzlarında her donem kullanılmıştır. Ancak bunu metalle sınırlamamak da gerekir tabii ki. Edebiyat başta olmak uzere diğer sanat olanlarında da bu yontem sıkca kullanılır. Ancak hayalgucu destekli ve surreal konuları en cok kullanan muzik turu olduğu icin metal muzik de bu tarz isimlere sıklıkca başvurur.

Aynı zamanda Latince ve eski Mısır dillerinden kelimelerin kullanımı da, ozellikle gunumuzde kullanılan diğer yontemlerdendir. Death ve black metal gibi ekstrem turlerde kullanılan bu yontemde de “Heru Ra ha”, “Zos Kia Cultus”, ”Continuum Profound”, “Tortura Insomniae” ya da “Diabolis Interium” gibi parca isimlerine rastlamak mumkundur. Yine death ve grind gruplarınca kullanılan bir başka yol da; karmaşık ve cok az kullanılan terim ya da kelimelerle oluşturulan şarkı isimleridir. “Manifestation Of Verrucose Urethra”, “Lavaging Expectorate Of Lysergide Composition”, “Verbalized Opinions About Intravaginal Umbilical Corded Fetus In Uterus” ya da “Embryonic Catharsis Through Smudged Norcasial Blindfolded Symbitotic Extravaganzal Mucus Attack” (o ne be?) gibi şarkı isimleri ornek verilebilir.

Son olarak her grubun kendi tarzının felsefesini yansıtmak ve bahsettiği konular itibariyle kullanılan şarkı isimleri de sıklıkla kullanılan bir diğer yontemdir. Black metal gruplarında gorulen “Teach Your Children To Worship Satan”, “Satan My Guide”, “Inna A Satana”, “Kultus Sathonys Maelstrom of Equilibric Pseudo Pasteurisation” (nası sallıyorum..) ya da “Without God”, “Godless North Perfectum”, “Pagan Flames Of The Sacred Beholder” gibi din, inanc ve okult oğeleri sayesinde, daha parcayı dinlemeden hangi ture ait olduğunu anlamak mumkundur.

Bu şekilde, kendini “gercek metalci” olarak niteleyen, “en sert muziği ben dinlerim, en farklı benim” diye duşunen ve bu tur muzikten hoşlanan genc yaştaki dinleyiciler, şarkı sozlerinde gecen “şeytan”vari kelimelerle, kolayca albumu almaya yonelebilmektedirler. Bu durum ozellikle metal muziği bir imaj objesi olarak kullanan ve yaşları itibariyle pek cok akıma kolayca kapılabilecek gencler arasında yaygındır. Arkadaşlarına hava atmak isteyen ve genelde 15-18 yaş aralığındaki pek cok genc dahi (tabi 25 yaşında bile bunu yapan parlaklar da yok değil), bu tarz kolay yontemlerle albumu alabilmektedirler. (Bilincli gencleri ayrı tutuyorum tabii ki.) Sırf bu amacla, toplam 8 parcadan oluşan ve icinde “satan” kelimesi gecen 6 adet parcanın bulunduğu albumler vardır.

Zaten şirketler de; grupları ilgi cekme amaclı bu tarz yontemlere (album kapakları, grup fotoğrafları) yonlendirmektedirler. Bu tur dikkat cekme arayışlarından en komik olanları da grupların muziklerini bir kalıba sokma cabasıdır. Her grup, illa ki bir tur icine sokulması gereken bir muzik yapar şirketlere ve muzik eleştirmenlerine gore. Tamam.. “Teknik death metal”, “saf black metal”i anladık da, “Shamanic Pagan Metal”, “Emotional Forest Metal”, “Atmospheric Dark Doomcore”, “Symphonic Avantgarde Elf Metal” de ne oluyor? “Yapmayın gozunuzu seveyim” diyesi geliyor insanın.

Power metal gruplarının mutlaka başvurduğu “Metal Storm”, “Metal Fire”, “Warriors Of Metal”, “Turk Metal-İş Sendikası” gibi true metal imajını destekleyen şarkı isimleri de aynı sınıfa sokulabilir.

Konumuza devam edersek, diğer metal turlerine gore nispeten daha underground turler olan black ve death metal gruplarının unlendikce ve daha cok satmaya başladıkca, muziklerini cok değiştirmeseler de, album ve şarkı isimlerini daha basit hale indirgemeleri de gozlemlenebilir. (Carcass, Katatonia)

Tum bu yontemler, her ne kadar klişe olsalar da pek cok insanın hoşuna gitmekte, kendileriyle ozdeşleştirdikleri, hatta bazılarınca “yaşam tarzı” olarak nitelendirdikleri, onsuz yaşayamayacaklarına inandıkları bu muziğin, diğer tum turlerden uzak duran tavrını seven pek cok metal dinleyicisi tarafından benimsenen kucuk ayrıntılardır.

Sonuc itibariyle; her ne olursa olsun biz de her zamanki gibi bu muziği buyuk bir zevkle dinlemeye devam edeceğimizden, zararsız ve cok buyuk oranda yapmacıklaşmayan ve samimi olan bu yontemler (kimi “troo metal” ve “poser” geyikleri dışında); yıllardır kullanılan ve etkili olan, bundan sonra da kullanılmaya devam edecek yontemlerdir.


Alıntıdır Sanırım Oldu
__________________