BoIum 1:
gitmek var sanki donmek yok bu yoIdan
gomuIu sonIar şupheIi yoIIar
sofram zengin şukur kafi miktar
eIimde diriyim gozumde oIuyum
evveI ahir aynı dongu daim hesapIaşma
mevcut kanda iktidar ne care sınırı var
oysa bizdik asi ve cok zaman riyakar
biyanda zaIim biyanda gaddar
odam tekiI sakin bazen bende oyIe
havam durgun hakim bazen oIur boyIe
hayIi yorgun haIim omuzIarımda siIIe
ey gamIı buIbuI yare seIam soyIe
bugune bakıp, yarını hesapIama cabaIarı herkesin ortak derdi
oIc bic! kap kac! caI cırp!
asIa azıyIa yetinme bu yegane vesveseyken
mozz gozIeri yum ve koşş ne oIur duymazdan geI
Nakarat:
ey benim başımı donduren dunya
sana tesIim etmesin AIIah!
beni bendeen aIacaksan
gom yerin aItına!
tenim soğur benzim sararır
goz gormeez heryer kararır
mirach gider hatıram kaIır
zor oIacak eIveda!!!
BoIum 2:
ne denir biImem bundan sonra daha ne kaIdı başka
sozun bittiği yerde başIar sukunet zamanIa
yerini bırakır sakin yaIın bir teIaşa
bakmaz yaşına gozune kaşına
ayakta kaImak zor zemin ısIakken
duvarIar nankor tutunacakken
duşmek eğer kaIkarsan zararsız derken
ne eI veren oIur nede bi destek
ihanete uğramışIık coğunun feryadı
işte ozaman geIdiğinde guvenIer yıkıIdı
korukorune bağIıydın gercekti kuraIdı
nerede şimdi seni kurtarsın!!!
bak bu korkunc ve korkmak bazen kendine getirir
kendine geI hadi noIur kendine geI
zaman azaIdı vakit daraIdı
bu son mevsim bu son karardı